ارائه راهكارهاي درماني مبتني بر سازوكارهاي رواني- فردي مؤثر بر توانمندي روان‌شناختي و خلاقيت فردي

زمينه و هدف: توانمندي روان‌شناختي و خلاقيت فردي از جمله عوامل مهم در بهبود عملكرد شغلي محسوب مي شود و راهكارهاي بهبود و ارتقاء آن بسيار حائز اهميت و شايان توجه است و لذا هدف از پژوهش حاضر ارائه راهكارهاي درماني مبتني بر سازوكارهاي رواني فردي مؤثر بر توانمندي روان‌شناختي و خلاقيت فردي بود. روش كار: اين تحقيق به لحاظ هدف، كاربردي و از نظر رويكرد آميخته(كيفي كمي) مي باشد. در بخش كيفي از روش پديدارشناسي و در بخش كمي، توصيفي از نوع همبستگي (معادلات ساختاري) است. جامعه ي آماري در بخش كيفي شامل نخبگان حوزه روان شناسي سازماني و مديران منتخب ادارات ورزش و جوانان مي باشد(نمونه گيري هدفمند) كه مصاحبه تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت (10 نفر). جامعه آماري در بخش كمي شامل كليۀ كاركنان وزارت ورزش و جوانان البته به‌ جز كاركنان خدماتي در سال 1399است. جامعه آماري برابر با 890 نفر و تعداد نمونه برابر 500 نفر كه از اين تعداد 485 پرسشنامه به‌صورت صحيح عودت داده شد. در اين پژوهش از پرسشنامه راهكارهاي درماني مبتني بر سازوكارهاي رواني فردي، محقق ساخته و برگرفته از مباني نظري و مصاحبه با خبرگان، پرسشنامه توانمندسازي روان‌شناختي اسپريتزر (1995) و پرسشنامه خلاقيت رندسيپ (1979) استفاده شد. يافته‌ها: مقدارتي هر دو رابطه موجود در مدل پژوهش بيشتر از 2.58 مي باشند بنابراين در سطح 0.99، راهكارهاي درماني مبتني بر سازوكارهاي رواني فردي بر خلاقيت فردي و توانمندسازي روان‌شناختي تأثيرگذار است. نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي گردد از راهكارهاي درماني مبتني بر سازوكارهاي رواني فردي به‌منظور توانمندسازي و خلاقيت فردي كاركنان ادارات ورزش و جوانان استفاده نمايند.