بررسي ديدگاه مفسران معاصر در تفسير آيه 18 زخرف

علي‌رغم اذعان قرآن كريم به بهره‌مندي زن و مرد از كرامت ذاتي، ابزارهاي كسب ايمان و عمل صالح و قواي ادراكي حسي، عقلي و قلبي يكسان؛ اما برداشت اكثر مفسران معاصر از آيه 18 سوره زخرف، كاستي عقل زن نسبت به مرد است. از منظر اين گروه از مفسران دو صفت ذكرشده در اين آيه براي زن، يعني علاقه‌مندي به زيورآلات و ضعف از بيان مقصود در نزاع و مخاصمه، ناشي از موقعيت اجتماعي و رواني زن و خصوصيات خدادادي بوده و دليلي بر نقصان عقل زن دانسته‌اند. در مقابل گروه اندكي از مفسران معاصر دلالت آيه مذكور بر نقص عقلي زنان را برداشتي نادرست مي‌دانند. اين نوشته با روش توصيفي ـ تحليلي پس از بررسي سياق آيه مورد بحث و تأمل در اطراف موضوع، به اين نتيجه انجاميد كه برخلاف ديدگاه اكثر مفسران معاصر، پرورش زن در لابه‌لاي زينت‌ها و ضعف وي در جدال و مخاصمه، وصفي ذاتي و تغييرناپذير نيست و ميان علاقه زن به زينت و زيور و عطوفت‌ورزي ملازمه‌اي نيست، بلكه اين اوصاف اولاً از طريق آموزش و اكتساب قابل‌تغيير بوده و امكان تقويت و رشد خردورزي زن مقدور است، ثانياً اين نگرش حاكي از نوع نگاه عصر جاهليت به زن و نظام‌هاي تربيتي غير اسلامي است.