سنتز ماده نانوكامپوزيت گرافن اكسايد احياشده/نانوهيدروكسي آپاتيت- بيسموت rGo/nHA-Bi و بررسي خاصيت بيولوژيكي آن

در اين پژوهش، نانوميله‌هاي هيدروكسي آپاتيت داپينگ شده با بيسموت (Bi-nHA) روي ورق‌هاي اكسيد گرافن (rGO) احياشده به روش هيدروترمال قرار گرفتند. شكل‌گيري و ويژگي‌هاي ساختاري نانوكامپوزيت (rGO/Bi-nHA) با استفاده از TEM، XRD، FTIR، طيف‌سنجي رامان و پتانسيل زتا مشخص شد. همچنين، زنده‌ماني سلول‌ها در حضور ماده rGO/Bi-nHA با استفاده از روش MTT مورد مطالعه قرار گرفت و با استفاده از كيت سنجش ميزان رسوب كلسيم در دو محيط معمولي (M) و استئوژنيك (OM) بررسي گرديد. نتايج مشخصه‌يابي نشان داد كه گرافن اكسايد به دليل حذف پيك شاخص GO كه بايد در 2θ~11 ظاهر شود، احيا شده است. نتايج FTIR نشان دهنده داپينگ بيسموت روي نانوهيدروكسي بود و داده‌هاي رامان بيان كننده چند لايه بودن نانوكامپوزيت بود. پتانسيل زتا در صفحات نانوكامپوزيت mV 23.1– اندازه‌گيري شد كه در مقايسه با گرافن اكسايد مثبت‌تر مي‌باشد. نتايج بخش سلولي نشان داد، نانوكامپوزيت‌ها اثر منفي در زنده‌ماني سلول‌هاي مشتق شده از بافت چربي انساني ندارند و در غلظت‌هاي پايين µg/ml 1-5 باعث تكثير سلول‌ها مي‌شوند. رسوب Ca در تمام غلظت‌ها به همراه محيط كشت معمولي و استئوژنيك مشاهده شد و بيشترين ميزان رسوب كلسيم در µg/ml 10 به همراه محيط استئوژنيك تشخيص داده شد. بنابراين به نظر مي‌رسد نانوكامپوزيت rGO/Bi-nHA توانايي osteoconductive داشته و باعث القا تمايز استئوژنيك در سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي بافت چربي مي‌شود. بر اساس نتايج حاصل از اين مطالعه، نانوكامپزيت سنتز شده به همراه محيط استئوژنيك تمايز استخوان را تقويت مي‌كند و براي كاربردهاي بيولوژيكي و ساخت داربست براي مهندسي بافت استخوان مناسب است.