ارزيابي رفتار سيستم شالوده‌هاي همجوار متكي بر ماسه‌هاي مقيد شده با مسلح كننده ژئوسل: مطالعه آزمايشگاهي

تجربيات گذشته نشان مي‌دهد كه استفاده از مسلح كننده‌هاي سلولي در ماسه‌هاي ضعيف تاثير قابل ملاحظه‌اي در فشار باربري و نشست شالوده‌هاي واقع بر اين نوع بسترها دارد. با افزايش شدت بارها و ارتفاع سازه‌هاي در نزديكي يكديگر، ابعاد شالوده‌ها افزايش يافته و فاصله ميان آن‌ها نزديك‌تر مي‌شود. قرار گرفتن شالوده‌ها در مجاورت يكديگر سبب ايجاد اثر متقابل آن‌ها بر يكديگر و در نتيجه تغيير مكانيسم گسيختگي، قابليت باربري و نشست‌پذيري آن‌ها مي‌گردد. رفتار شالوده‌هاي همسايه واقع بر خاك‌هاي ماسه‌اي مسلح شده با مسلح كننده‌هاي دو بعدي در ادبيات تخصصي همواره مطالعه شده است ولي اين شرايط براي مسلح كننده‌هاي سلولي كمتر مورد توجه بوده است. از اين جهت، در اين مطالعه تاثير همجواري دو شالوده‌ دايروي متقارن واقع بر ماسه نيمه متراكم تسليح شده با ژئوسل مورد ارزيابي قرار گرفته است. با حفظ هندسه و موقعيت بهينه ثابت براي ژئوسل در خاك بستر، اثر تغيير فاصله بين شالوده‌ها بر ميزان باربري و نشست آن‌ها مطالعه شده است. نتايج حاكي از آن است كه وجود مسلح كننده سه بعدي در تركيب با اثر همجواري شالوده‌ها مي‌تواند باربري را بيش از 300% و نشست را تا بيش از 60% نسبت به يك شالوده منفرد مشابه واقع بر بستر غيرمسلح بهبود دهد. حداكثر باربري در حالتي به دست آمد كه دو شالوده كاملا در مجاورت يكديگر واقع شده باشند. زماني كه فاصله بين شالوده‌ها از سه برابر قطر شالوده بيشتر مي‌شود اثر همجواري كاهش قابل توجهي داشته و هر كدام از شالوده‌ها تقريبا رفتاري مشابه يك شالوده منفرد را خواهند داشت.