تاثير نحوه خطي‌سازي معيار هوك و براون در تعيين ظرفيت باربري توده‌سنگ‌ها به روش تحليل حدي مرز بالا

يكي از مسائل مهم در موضوع ظرفيت باربري توده سنگ ها، نحوه به كارگيري معيار خرابي است. در روش هاي مبتني بر مرز بالاي تحليل حدي، معيار خرابي غيرخطي هوك و براون كه يكي از كاربردي ترين معيار موجود براي مسائل عملي است، به صورت يك يا چند خط معادل در نظر گرفته مي شود. در اين تحقيق با استفاده از تحليل حدي مرز بالا، به بررسي تاثير نحوه خطي سازي معيار غيرخطي هوك و براون بر ظرفيت باربري پي هاي سنگي با در نظر گرفتن اثر عمق مدفون پرداخته شده است. با توجه به متفاوت بودن سطح تنش در نقاط مختلف بستر سنگي، تكنيك معادل‌سازي چندخطي براي اين معيار غيرخطي استفاده شده است تا بيشترين مشابهت با معيار غيرخطي هوك و براون ايجاد شود. عمق مدفون پي نيز برخلاف ساير تحقيقات گذشته، با سربار معادل جايگزين نشده و به صورت واقعي خود در نظر گرفته شده است كه در نتيجه، امكان توسعه خطوط گسيختگي زير پي در آن وجود دارد. مطابق نتايج به دست آمده، استفاده از تكنيك معادل سازي چندخطي به جاي معادل سازي يك خطي، باعث بهبود قابل توجهي در مقادير ظرفيت باربري خواهد شد. همچنين قرارگيري پي در عمق مدفون، باعث افزايش ظرفيت باربري نهايي مي شود كه اين مسئله به دليل توسعه خطوط گسيختگي در توده سنگ واقع در ترازهاي بالاتر از كف پي است و در روش هايي كه عمق مدفون با سربار معادل جايگزين مي شود، اين افزايش ظرفيت باربري ناشي از عمق مدفون به درستي به دست نمي آيد.