تأثير نوع تكيه‌گاه بار-جابجايي آزمايش خمش نيم‌دايره‌اي بر پارامترهاي مختلف مكانيك شكست مخلوط‌هاي آسفالتي

امروزه آزمايش خمش نيم‌دايره‌اي به عنوان يك روش مرسوم در بررسي رفتار شكست مخلوط آسفالتي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين آزمايش مطابق آيين‌نامه‌ها داراي شرايط خاص آزمايشگاهي از جمله ابعاد هندسي نمونه، دماي آزمايش و نرخ بارگذاري مشخصي مي‌باشند كه در آزمايشگاه‌ها و مؤسسات تحقيقاتي با ايجاد شرايط يكسان رعايت مي‌شوند. ولي در كنار فراهم‌سازي شرايط يكسان آزمايش، شكل و نوع تكيه‌گاه‌ها مورد استفاده در آزمايش كمتر مورد توجه قرار گرفته و داراي نوع و شكل يكپارچه‌اي نمي‌باشند كه ممكن است اين امر موجب تفاوت در نتايج آزمايشگاهي گردد. لذا در اين پژوهش تأثير 5 نوع تكيه‌گاه مختلف بر روي پارامترهاي مهم مكانيك شكست مخلوط آسفالتي با در نظر گرفتن ضريب تغييرات مورد بررسي قرار گرفت. نرخ بارگذاري مورد استفاده برابر 5 ميلي‌متر بر دقيقه در نظر گرفته شد و نمونه‌هاي آسفالتي ساخته شده تحت بارگذاري استاتيكي يكنواخت مود І خالص قرار گرفت. نتايج آزمايش نشان داد انتخاب نوع تكيه‌گاه تأثير مستقيمي بر روي پارامترهاي مكانيك شكست دارد و انتخاب تكيه‌گاه اشتباه ممكن است خطاي قابل توجهي وارد نتايج آزمايش كند و همچنين وجود اصطكاك در بين نمونه و تكيه‌گاه موجب پراكندگي بيشتر نتايج آزمايشگاهي شده و ميزان تكرارپذيري نتايج را كاهش دهد. بدين منظور پيشنهاد مي‌شود تكيه‌گاه‌هاي صلب كه آزادي حركت ندارند و داراي اصطكاك زيادي با نمونه هستند، در حد امكان مورد استفاده قرار نگيرند. در اين تحقيق مطابق نتايج با در نظر گرفتن شرايط آزمايشگاهي خاص (هندسي نمونه، دماي آزمايشگاهي و نرخ بارگذاري مشخص) تكيه‌گاه شماره 1 به عنوان مناسب‌ترين تكيه‌گاه با تكرارپذيري بالاي نتايج انتخاب شد.