مطالعه تغييرات كلروفيل-a در آبهاي خليج فارس و خليج عمان

كلروفيل-a نمايانگر ميزان تراكم فيتوپلانكتون به عنوان توليد اوليه مي‌باشد كه تغييرات آن گوياي وضعيت اكوسيستم است. تحقيق حاضر در راستاي پايش و بررسي تغييرات اين پارامتر به منظور شناخت بهتر از وضعيت اكولوژيك در آبهاي ايراني خليج فارس و خليج عمان انجام گرديد. بدين منظور، از نمونه‌بردار CTD و اطلاعات سايت ناسا استفاده شده است. نمونه‌برداري در نيمه دوم سال‌هاي 99-1396 انجام گرفت.  ميانگين كلروفيل-a در آبهاي خليج فارس و خليج عمان در سال 1396،  (84/±0 0.97 ميلي‌گرم بر ليتر) در 1397 ميانگين كلروفيل-a در آبهاي سطحي جنوب (1.48±1.98 ميلي‌گرم بر ليتر)، 1398 ميانگين كلروفيل آبهاي سطحي خليج عمان (0.34±0.92 ميلي‌‌گرم بر ليتر) و 1399 ميانگين كلروفيل خليج فارس (0.13±0.23 ميلي‌‌گرم بر ليتر) بود. نتيجه NMDS بر داده‌ها نشان داد كه در دو گروه از اندازه گيري‌ها (بوشهر، هرمزگان و سيستان وبلوچستان، 1397) و (بوشهر و خوزستان، 1399)، اختلاف ديده مي‌‌شود. ميانگين كلروفيل سطحي گروه اول 1.5±1.09 ميلي‌‌گرم بر ليتر درحالي‌كه 0.16±0.13 ميلي‌‌گرم بر ليتر به‌دست آمد كه اين اختلاف معني‌دار (0.05 p) و مقدار بيشتر گروه اول به وقوع سيل‌ها در زمستان 1397 برمي‌گردد كه با توجه به وابستگي حضور فيتوپلانكتون به عوامل محيطي، ورودي مواد مغذي شرايط مناسب جهت رشد فيتوپلانكتون‌ها را ايجاد كرده بود.