شناسايي پروبيوتيك‌هاي با اثر آنتا‌گونيستي عليه انتروكوك‌هاي مقاوم به ونكومايسين

مقدمه: باكتري انتروكوك مقاوم به ونكومايسين با درمان‌هاي انتخابي محدود به عنوان مشكل جدي مطرح است و نياز به درمان‌هاي جايگزين آنتي‌بيوتيك محسوس است. هدف از اين مطالعه، جداسازي و شناسايي پروبيوتيك‌هاي مؤثر بر سويه‌هاي مقاوم به ونكومايسين و بيوفيلم آن‌ها بود.روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي، نمونه‌هاي انتروكوك از چند بيمارستان شهر اصفهان جداسازي و با تست حساسيت آنتي‌بيوتيكي، سويه‌هاي مقاوم به ونكومايسين انتخاب شدند. اثر ضدميكروبي باكتري‌هاي پروبيوتيك مختلفي عليه آن‌ها مورد بررسي قرار گرفت و بعد از انتخاب مؤثرترين پروبيوتيك‌ها تست‌هاي مختلف شامل مدت زمان كشندگي و كم‌ترين غلطت مهاري (MIC) و كشندگي (MBC) بر روي آن‌ها به انجام رسيد. مكانيسم مهاري اين پروبيوتيك‌ها و ميزان توليد اسيدلاكتيك به عنوان اصلي‌ترين مكانيسم مهاري به روش كروماتوگرافي با كارآيي بالا مورد مطالعه قرار گرفت.يافته‌ها: تعداد ۳۵۰ نمونه‌ي انتروكوك جداسازي شد كه ۴۶ سويه‌ي مقاوم به ونكومايسين بودند و لينوزوليد جز معدود آنتي‌بيوتيك‌هاي حساس بود. دو باكتري پروبيوتيك به نام‌هاي پديوكوكوس اسيد لاكتيكي و لاكتوباسيلوس پلانتاروم كه عليه تمامي سويه‌هاي انتروكوك مقاوم به ونكومايسين و بيوفيلم آن‌ها مؤثر بودند جداسازي شد. مدت زمان كشندگي اين دو پروبيوتيك پس از ۱۲ ساعت و كم‌ترين غلطت مهاري (Minimum inhibitory concentration) MIC و كشندگي (Minimum bactericidal concentration) MBC به ترتيب برابر غلظت 0/5 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر و 1 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر بود. همچنين تست‌هاي بيماري‌زايي مختلف، نشان‌دهنده‌‌ي عدم بيماري‌زايي و عدم وجود مقاومت آنتي‌بيوتيكي بود. مقدار اسيد لاكتيك موجود در پروبيوتيك لاكتوباسيلوس پلانتاروم به مقدار 2/5 و در پديوكوكوس اسيد لاكتيكي به ميزان 1/1 گرم در ۱۰۰ ميلي‌ليتر بود.نتيجه‌گيري: خواص ضدميكروبي و ضدبيوفيلمي بسيار مناسب اين دو پروبيوتيك با توليد ميزان بالاي اسيدلاكتيك عليه تمامي سويه‌هاي مقاوم به ونكومايسين نشان دهنده‌ي خواص مطلوب و بالقوه آن‌ها مي‌باشد.