ضريب انتشار ظاهري بعد از پرتو درماني در بيماران مبتلا به تومور آستروسيتوما و رابطه‌ي آن با حجم تومور- دز

مقدمه: يكي از عوامل مؤثر و غيرتهاجمي در پيش‌بيني و بررسي نتيجه‌ي درمان انواع تومورها از جمله آستروسايتوما مغزي، ضريب انتشار ظاهري حاصل از تصوير‌برداري تشديد مغناطيسي با وزن انتشار مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي همبستگي ميزان تغييرات ضريب انتشار ظاهري بعد از پرتودرماني با دز رسيده به واحد حجم تومور مي‌باشد. روش‌ها: در اين پژوهش كه يك مطالعه‌ي مقطعي و آينده‌نگر مي‌باشد، 40 مورد از بيماران مبتلا به تومور آستروسايتوما مورد بررسي قرار گرفتند. از تصاوير تشديد مغناطيسي با وزن انتشار براي هر بيمار كه با تجويز پزشك معالج، يك مرتبه قبل از عمل جراحي و بار ديگر 30 تا 45 روز پس از اتمام پرتو‌درماني انجام گرفت، يافته‌هاي آماري حاصل از تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه ميزان ضريب انتشار ظاهري پس از پرتودرماني به طور معني‌داري افزايش يافته و ميزان اين تغييرات مستقيماً با دز به دست آمده در واحد حجم درمان ارتباط دارد. يافته‌ها: انجام آناليز آماري بر روي داده‌هاي حاصل نشان داد كه مقدار ضريب انتشار ظاهري پس از پرتودرماني افزايش معني‌دار دارد كه ميزان اين تغييرات با دز رسيده به واحد حجم هدف درمان ارتباط مستقيم داشته و ميزان تغييرات ضريب انتشار ظاهري در اثر دريافت پرتو در ناحيه‌ي بافت تومورال، پيش از انجام پرتودرماني قابل تعيين مي‌باشد. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان‌دهنده‌ي مزيت استفاده از تصاوير تشديد مغناطيسي با وزن انتشار در طراحي درمان بيماران مبتلا به تومور آستروسايتوما و انتخاب حجم هدف درمان بهينه مي‌باشد. همچنين با امكان‌پذير بودن محاسبه‌ي ضريب انتشار ظاهري ثانويه در ناحيه‌ي بافت تومورال كه بيانگر پاسخ تومور و ميزان بقاي بيمار است، مي‌توان نتيجه‌ي درمان را با دقت مناسبي پيش‌بيني كرد.