مقاومت به داروهاي خط اول درمان در ايزوله‌هاي باليني مايكوباكتريوم توبركلوزيس در اصفهان

مقدمه: سل (Tuberculosis) TB، همچنان به عنوان يك مشكل جدي بهداشت عمومي در سراسر جهان است و سالانه ميليون‌ها مرگ و مير ايجاد مي‌كند. تخمين زده مي‌شود كه يك سوم جمعيت جهان به سل نهفته آلوده باشند. سل مقاوم در برابر دارو يك تهديد بزرگ و در حال رشد جهاني تلقي مي‌شود. هدف از اين مطالعه، تعيين حساسيت دارويي جدايه‌هاي مايكوباكتريوم توبركولوزيس از بيماران مراجعه‌كننده به آزمايشگاه رفرانس سل منطقه‌اي استان اصفهان (ملاهادي سبزواري) نسبت به داروهاي خط اول ضد سل بود. روش‌ها: در اين مطالعه، تعداد ۴۳۸ جدايه‌ي مايكوباكتريوم توبركلوزيس با استفاده از تست‌هاي بيوشيميايي و تأييديه به واسطه‌ي تست مولكولي از بيماران مبتلا به سل ريوي مراجعه‌كننده به آزمايشگاه رفرانس منطقه‌اي سل استان اصفهان در طول سال‌‌‌هاي 1396-98 جدا گرديد، تعداد ۳۳ ايزوله‌ي مقاوم به دارو بررسي شد. تست حساسيت دارويي نسبت به داروهاي خط اول درمان به روش پروپورشن انجام گرفت و از سويه‌ي استاندارد H37Rv مايكوباكتريوم توبركلوزيس كه حساس به تمامي داروها مي‌باشد، به عنوان كنترل استفاده شد. يافته‌ها: از تعداد 438 جدايه، 20 جدايه (37/7 درصد) حساس و 33 جدايه (62/3 درصد) مقاوم به خط اول درمان به روش فنوتيپي بودند كه به ترتيب ايزونيازيد 22 جدايه (66/7 درصد)، ريفامپيسين ۱۸ جدايه (54/5 درصد)، اتامبوتول 4 جدايه (12/1 درصد) و پيرازين‌آميد 5 جدايه (15/2 درصد) بود، همچنين 10 جدايه (30/3 درصد) سل مقاوم به چند دارو بودند. نتيجه‌گيري: الگوي مقاومت دارويي در سل در هر منطقه‌ي جغرافيايي متفاوت است و در منطقه‌ي اصفهان به دليل مقاومت رو به افزايش سل، تحقيقات بيشتري براي تعيين مقاومت مايكوباكتريوم توبركلوزيس نياز است.