پيش‌بيني دلزدگي زناشويي، بر اساس طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه و سرمايه روان‌شناختي

هدف پژوهش، بررسي نقش پيش بيني‌كننده سرمايه روان‌شناختي و طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه در دلزدگي زناشويي بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي چندگانه بود. جامعه‌ي آماري، شامل زنان و مردان متأهل شهر تهران بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، تعداد ۲۱۵ تن به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌هاي پژوهش با استفاده از فرم كوتاه پرسشنامه‌ي طرح‌واره‌ يانگ (۱۹۹۴)، پرسشنامه دلزدگي زناشويي پاينز (۱۹۹۶) و پرسشنامه سرمايه‌ روان‌شناختي لوتانز (۲۰۰۷) به دست آمد. براي تحليل داده‌ها، علاوه بر آماره‌هاي توصيفي از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده ‌شد. نتايج نشان داد علاوه بر همبستگي معنادار ميان حوزه هاي طرح‌واره هاي اوليه و مؤلفه هاي سرمايه هاي روان‌شناختي، طرح‌واره هاي حوزه بريدگي و طرد و طرح‌واره هاي حوزه محدوديت مختل، به همراه مؤلفه اميدواري پيش بيني‌كننده معنادار دلزدگي زناشويي بودند. يافته‌هاي پژوهش بيانگر اين است كه طرح‌واره هاي حوزه بريدگي و طرد و حوزه محدوديت مختل به همراه مؤلفه اميدواري، نقش معناداري در تبيين دلزدگي زناشويي دارند. بنابراين مشاوران و روان‌شناسان مي توانند در جلسات ارزيابي و درمان زوجين با دلزدگي زناشويي از نتايج به دست آمده در پژوهش حاضر بهره مند گردند.