رابطه سبك دلبستگي مادر و تحول هيجاني كاركردي كودكان زير سه و نيم سال با ميانجي‌گري شيوه فرزند پروري مادر

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي نقش سبك دلبستگي مادر بر تحول هيجاني كاركردي كودك با ميانجي‌گري شيوه فرزندپروري مادر در كودكان زير سه و نيم سال است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي (معادلات ساختاري) است. جامعه آماري مورد مطالعه، شامل تمام مادران مشهدي است كه كودك زير سه و نيم سال دارند. بدين منظور، 210 تن از مادران با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تحول هيجاني كاركردي گرينسپن (2007)، پرسشنامه سبك دلبستگي ‌هازن و شيور (1987) و پرسشنامه شيوه فرزندپروري رابينسون و همكاران (2001) بود. براي تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش از نرم‌افزار آموس و الگوي تحليل مسير استفاده شد. شاخص‌هاي كلي آزمون مدل تحليل مسير، حاكي از برازش كلي مدل بود. نتايج حاصل از ضرايب غيرمستقيم نشان داد سبك دلبستگي ايمن مادر با ميانجي‌گري شيوه فرزندپروري مقتدرانه، پيش‌بيني قدرتمندي براي تحول هيجاني كاركردي كودكان بود، اما نقش ميانجي شيوه فرزندپروري مادر در رابطه با سبك‌هاي دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا با تحول هيجاني كاركردي كودكان معنادار نبود. با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان با شناسايي مادراني كه در معرض خطر دلبستگي ناايمن هستند، كارگاه‌هاي آموزشي جهت تقويت مهارت‌هاي پاسخگو بودن و حساس بودن نسبت به رفتارهاي كودكان برگزار شود.