تبيين ساختار بادگير در ايجاد تهويه طبيعي در اقليم گرم و مرطوب؛ مطالعه موردي: بندر پهل-استان هرمزگان

يكي از مؤثرترين عوامل در ايجاد آسايش حرارتي، تهويه طبيعي است، ازاين‌جهت مهم‌ترين دستاورد معماري سنتي ايراني، بادگير تلقي مي‌شود. بحث تهويه طبيعي به‌خصوص در اقليم گرم و مرطوب از ملزومات مهم تلقي مي‌شود، زيرا رطوبت را از فضا دور كرده و باعث خنك شدن و بالا رفتن آسايش حرارتي مي‌شود. در اين پژوهش به بررسي بادگيرهاي بندر پهل پرداخته‌شده است. با استفاده از طراحي مناسب عناصر معماري به بهترين شيوه از هدررفت انرژي‌هاي تجديدناپذير جلوگيري مي‌شود. با اين روش مي‌توان علاوه بر فهم بيشتر مفاهيم معماري سنتي، راهكارهاي سنتي را مورد تحليل قرار داده و به مهندسان عصر حاضر به‌طور كامل معرفي كرد. بادگير در بندر پهل از راهكارهاي دستيابي به آسايش حرارتي در مقابل گرما و رطوبت طاقت‌فرساي حاشيه خليج‌فارس است. پژوهش پيش رو به معرفي بادگير و پارامترهاي مؤثر بر آن مي‌پردازد. تاكنون تحقيقات گسترده‌اي در خصوص بادگير و افزايش عملكرد آن انجام‌شده است كه از مهم‌ترين آن‌ها تغيير در تناسبات موجود بوده است. در اين مطالعه با استفاده از روش توصيفي - تحليلي به بررسي نمونه‌اي از بادگيرهاي اقليم گرم و مرطوب پرداخته و آن را مورد تحليل قرار مي‌دهد. داده‌ها به روش كتابخانه‌اي و ميداني جمع‌آوري‌شده است، سپس با استفاده از نرم‌افزار ديزاين بيلدر، مدل‌سازي و مورد ارزيابي قرار گرفته است. هدف اين پژوهش بررسي عملكرد دقيق بادگير در ايجاد تهويه طبيعي در اقليم گرم و مرطوب است تا بتوان با الگو گيري از اين عناصر شاخص در طراحي معماري‌هاي مدرن، آسايش حرارتي را در بنا بالابرده و استفاده از مصرف انرژي‌هاي تجديدناپذير را به حداقل رسانده تا گامي در جهت حفظ محيط‌زيست كه رو به نابودي است برداشته شود. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه آسايش حرارتي اتاق بادگير نسبت به اتاق مجاور به‌طور قابل‌توجهي افزايش‌يافته و دماي اتاق كاهش ‌يافته است كه اين خود نشانگر تأثير مستقيم بادگير بر آسايش حرارتي اتاق بادگير را نشان مي‌دهد.