تحليل كيفيت زندگي ساكنان سكونتگاههاي غيررسمي محلات هدف در شهر اروميه

مقدمه: رشد شتابان سكونتگاههاي‌ غيررسمي پيامدهاي منفي زيادي را براي شهرها و مديريت شهري ايجاد مي‌كند. اين امر باعث نزول سطح كيفيت زندگي ساكنان شهر اروميه شده است. هدف اين پژوهش تحليل كيفيت زندگي ساكنان سكونتگاههاي غيررسمي محلات هدف در شهر اروميه است. روش: اين تحقيق با روش‌شناسي كمي و به شيوه پيمايش انجام شده است. در آن با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي، از 31 محله سكونتگاه غيررسمي در شهر اروميه، 4 سكونتگاه اسلام‌آباد 1، حاجي پيرلو، اسلام‌آباد 2 و طرزيلو به‌عنوان محلات موردمطالعه انتخاب شدند. با استفاده از فرمول كوكران، نمونه‌اي با حجم 400 نفر براي هر يك از سكونتگاهها تعيين شد. ابزار تحقيق، پرسشنامه بود و براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي Excel، SPSS و آزمون t‌ استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين وضعيت كلي كيفيت زندگي ساكنان سكونتگاههاي غيررسمي اسلام‌آباد 2 و حاجي پيرلو، بر اساس طيف ليكرت، در سطح متوسط، سكونتگاه غيررسمي اسلام‌آباد 1 در سطح پايين‌تر از حد متوسط و در وضعيت نامطلوب و سكونتگاه غيررسمي طرزيلو بالاتر از حد متوسط ارزيابي شده است. بحث: يكي از كارهاي مهم برنامه‌ريزان شهري و مديران شهرها شناسايي نابرابريهاي شاخصهاي كيفيت زندگي در سطح محلات نابسامان است. چون برنامه‌ريزان شهري اعتقاد دارند كه برنامه‌ريزيها بايد همسو با بهبود كيفيت زندگي به‌عنوان يكي از مهم‌ترين اهداف سياستهاي عمومي جامعه باشد. درواقع نتايج كار در بهبود ساماندهي نواحي محروم شهر و ايجاد فرصت برابر براي شهروندان و ارتقاي سطح عواملي كه بر رضايتمندي ساكنان از كيفيت زندگي تأثير مي‌گذارد، كمك مي‌كند.