طراحي مدل توسعه‌يافته موجودي در زنجيره‌تأمين با نگرش برنامه‌ريزي احتياجات مواد و انتخاب تأمين‌كننده

برنامه ريزي احتياجات مواد، روش اولويت برنامه ريزي است كه محاسبه مواد موردنياز براي پاسخ‌گويي به تقاضا در تمام محصولات و قطعات را در يك يا چند بخش كارخانه انجام مي دهد. همچنين به‌سبب اين‌كه انتخاب تأمين كننده مناسب براي سازمان، صرفه جويي هاي معناداري به بار مي آورد، مهم‌ترين فعاليت عمل خريد، انتخاب تأمين كننده مناسب است. هدف از اين پژوهش، طراحي يك مدل موجودي توسعه يافته جهت شناسايي و انتخاب تأمين كنندگان و همچنين برنامه ريزي احتياجات مواد در زنجيره‌تأمين است. بدين منظور يك سيستم موجودي شامل پارامترهاي اصلي سطح موجودي اوليه، نرخ كمبود و تصميم‌گيري در حالت كمبود عرضه طراحي گرديد. سپس مدل توزيع براي ارتباط مابين موجودي‌هاي واحدهاي زنجيره‌تأمين و توزيع‌كنندگان طراحي شد و پس از مد‌ل‌سازي تقاضا براي هر واحد زنجيره‌تأمين، مدل موجودي جهت برنامه ريزي احتياجات مواد و انتخاب تأمين كنندگان براساس شبيه سازي پويا براي زنجيره‌تأمين انجام شد. آنگاه برنامه ريزي احتياجات مواد براساس تغييرات تقاضا و تغييرات ظرفيت توليد و تغييرات موجودي حساسيت سنجي شد و درنهايت تأمين كنندگان انتخاب شدند. نتايج نشان داد كه با افزايش تقاضا، هزينه مواد اوليه جديد نيز افزايش مي يابد. همچنين در 80 درصد ظرفيت توليد پايه، برنامه ريزي احتياجات مواد غيرقابل اجرا است و قادر به تأمين تقاضاي پايه نيست. كاهش ظرفيت منجربه هزينه­هاي بالاي موجودي مي‌شود. با 110 و 120 درصد ظرفيت پايه، كاهش در هزينه هاي توليد ديده شد. همچنين با موجودي اوليه بالا، كاهش در كل هزينه ها مشاهده شد و در 120 درصد موجودي اوليه پايه، اگرچه هزينه هاي موجودي افزايش يافت، هزينه مواد اوليه جديد به‌طور قابل توجهي كاهش يافت. همچنين حساسيت براي انتخاب تأمين‌كننده نسبت‌به پارامتر هزينه ثابت سفارش دهي از تأمين كننده از ساير پارامترهاي هزينه اي كمتر است.