طراحي شبكه زنجيره‌تأمين چندسطحي برمبناي اهداف چندگانه قابليت اطمينان، هزينه و زمان تحويل با استفاده از روش حل فراابتكاري

قابليت اطمينان شاخص مهمي است كه در هنگام اخذ تصميمات استراتژيك طراحي زنجيره‌تأمين مي‌بايست آن را مدنظر قرار داد تا در هنگام ايجاد اختلال و عدم كاركرد يا خرابي هريك از اعضا، سيستم با كمترين زيان به‌كاركرد خود ادامه دهد. در اين مقاله تلاش مي‌شود تا با افزايش قابليت اطمينان، هزينه‌هاي بلندمدت زنجيره‌تأمين كاهش و سطح سرويس‌دهي بالا رود. از نوآوري‌هاي اين مقاله، ارائه روشي جديد براي محاسبه شاخص قابليت اطمينان زنجيره‌تأمين باتوجه به تعريف و ماهيت قابليت اطمينان مي‌باشد. محاسبه قابليت اطمينان هريك از سطوح با روش محاسباتي سيستم‌هاي موازي، باتوجه به اثبات در متن مقاله، صحيح نمي‌باشد و مي‌بايست قابليت اطمينان هريك از اعضا باتوجه به ميزان محصول يا مواد اوليه‌اي كه هر عضو از آن سطح تأمين، توليد و يا نگهداري مي‌كند، متفاوت باشد كه اين موارد در تحقيقات گذشته درنظر گرفته نشده است. ارزش، شاخص نهايي موفقيت يك سيستم مي‌باشد كه در اين مقاله ارزش زنجيره‌تأمين با استفاده از سه شاخص مدل SCOR^2 شامل هزينه، پاسخ‌گويي (زمان تحويل) و قابليت اطمينان تعريف شده است. مدل پيشنهاد شده از دسته مسائل برنامه‌ريزي غيرخطي عدد صحيح (MINLP^3) مي‌باشد كه با هدف ماكزيمم كردن ارزش زنجيره، طراحي زنجيره‌تأمين انجام مي‌شود. به‌دليل پيچيدگي مسأله در ابعاد بزرگ و اثبات NP-Hard بودن آن، به‌منظور حل از الگوريتم فراابتكاري توسعه داده شده ژنتيك استفاده شده است.