تأمين‌ مالي زنجيره‌تأمين‌، راهكاري نوين براي بهبود سرمايه در گردش در زنجيره‌تأمين‌

تأمين‌ مالي زنجيره‌تأمين‌، شامل مجموعه اي از راهكار هاي نواورانه و كوتاه مدت به‌منظور بهبود سرمايه در گردش و ايجاد تنوع در منابع مالي شركت هاي داراي محدوديت سرمايه است. هدف اين پژوهش، ارائه يك چارچوب جامع از ابعاد و مؤلفه هاي تأثيرگذار بر طراحي و اجراي راهكارهاي تأمين‌ مالي زنجيره‌تأمين‌ با تلفيق همزمان ديدگاه مبتني‌بر دانش مالي و ديدگاه مبتني‌بر زنجيره‌تأمين‌ است. در اين پژوهش از روش فراتركيب و الگوي هفت مرحله اي سندلوسكي و باروسو براي تحليل محتواي مقالات استفاده شده است. بدين منظور، پژوهش هاي مرتبط بين سال هاي ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱ فراخواني شده و كدهاي مربوطه استخراج شدند. پس از طبقه بندي كدها، ۵ مقوله اصلي شامل: زنجيره‌تأمين‌ (طراحي، جريان ها و مديريت زنجيره‌تأمين‌)، ابزارهاي تأمين‌ مالي (تأمين‌ مالي زنجيره‌تأمين‌ و تأمين‌ مالي مستقل)، بازيگران، عوامل و موانع پيشبرد و روش‌هاي مدل سازي، شناسايي و مفاهيم مهم هر مقوله دسته بندي شده و درنهايت يك چارچوب جامع حاصل گرديد. پايايي اين كدگذاري نيز با محاسبه شاخص كاپا در سطح اطمينان ۹۵ درصد تأييد شد. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد اگرچه ابزارهاي تأمين‌ مالي زنجيره‌تأمين‌ متعددي برمبناي حساب هاي دريافتني و پرداختني طراحي شده اند، اما راهكارهاي تأمين‌ مالي داخلي از طريق استفاده از وجوه مازاد اعضاي درون زنجيره‌تأمين‌ هنوز نوپا بوده و قابل توسعه هستند. همچنين براساس نياز صنعت بانكي كشور به افزايش درآمد، در مدل سازي ابزارهاي تأمين‌ مالي زنجيره‌تأمين‌ خارجي، بانك‌هاي تجاري نيز مي توانند در كنار اعضاي زنجيره‌تأمين‌ با نرخي بالاتر از نرخ بهره بدون ريسك، به بيشينه سازي سود خود بپردازند.