معرفي و بررسي محتوايي رسالۀ اساس‌المعرفه اثر كمال‌الدين صديقي

نسخ خطي باقيمانده از گذشتگان جزء مهمي از فرهنگ و تمدن محسوب مي شود كه لزوم توجه به آن به عنوان يكي از گنجينه هاي ميراث فرهنگي، بسيار با اهميت است. رسالۀ اساس المعرفه، از آثار نفيس سدۀ دهم هجري است كه تاكنون تصحيح و چاپ نشده است. از اين اثر تنها يك دست نوشته باقي مانده است كه با شمارۀ 2001-101/11 در كتابخانۀ آيت الله گلپايگاني قم نگهداري مي شود و اساس پژوهش حاضر قرارگرفت. متأسفانه رسالۀ اساس المعرفه تاكنون ناشناخته مانده است لذا با توجه به اهميت رساله، نگارندگان در اين پژوهش مي كوشند ضمن معرفي رسالۀ اساس المعرفه كمال الدين صديقي، به بررسي محتوا، عناصر و مؤلفه هاي سبكي آن نيز بپردازند. بررسي اين اثر نشان مي دهد كه كمال الدين صديقي، عارفي برجسته و از شاگردان معنوي جامي و نيز از پيروان محيي الدين بن عربي است و ردّپاي عرفان ابن عربي به وضوح در اين رساله مشهود است. كمال الدين صديقي همچنين نويسنده اي تواناست و به ساخت و بافت كلام اهميّت زيادي داده است. صورخيال، لغات و مضامين عربي، كنايات، استعارات، مرادفات، تكلّفات و تصنعات كه در ديگر آثار و متون اين دوره ديده مي شود، در اين اثر نيز به وضوح مشهود است.