تحليل عرفاني يكصدوده كلمه از مناقب اهل‌البيت در نهج‌البلاغه

نهج البلاغه گوشه‌هايي از سخنان انسان والايي است كه هم در عرفان نظري و هم در عرفان عملي، عارف كامل است، اگر چه تمام آموزه‌هاي عرفاني امام علي (عليه‌السلام) در نهج البلاغه گرد‌آوري نشده است .امام عارفان علي ((ع)) خود در اين باره مي‌فرمايد: نحن شجره النبوه و محط الرساله و مختلف الملائكه، و معادن العلم و ينابيع الحكم.... ؛ يعني ،اين ماييم كه نبوت را درخت، رسالت را فرودگاه، فرشتگان را جايگاه آمد و شد، دانش را كانون و حكمت را چشمه‌هاي جوشانيم، پس اگر علم و دانشي هست و اگر عرفاني وجوددارد، در خاندان وحي و رسالت يعني علي و فرزندانش يافت مي‌شود. مولاي متقيان در جاي جاي نهج البلاغه در مناسبت هاي مختلف به فضايل و مناقب انحصاري اهل بيت اشاراتي دارد تا در حد توان و مقدورات دغلبازان و توطئه گران را رسوانمايد. مولاي متقيان به آن دسته از فضايل و مناقب اهل البيت اشاره مي كند كه جز مدعيان كذّاب جرأت نكردند مدعي داشتن آن مناقب و فضايل باشند. در مقاله حاضر به استناد قرآن كريم و احاديث نبوي و به اتكا گفته هاي اهل عرفان و لغت در معني اهل بيت نقد و بررسي مي شود و با دلايل متقن ثابت خواهدشد كه مقصود از اهل بيت در كلام رسول خدا (ص) و ائمه طاهرين (ع) فقط ال عباست و بس و شامل زوجات رسول خدا (ص) در آيه تطهير نمي شود و پس از آن به فرازهاي از نهج البلاغه اشاره خواهدشد كه مولاي متقيان اميرالمؤمنان به ذكر فضايل و مناقب انحصاري آنان مي پردازد و در توجيه و تفسير اين فضايل و مناقب از مهم ترين و معتبرترين شارحان نهج البلاغه استفاده شد. باشد كه هديه اي ناقابل به پيشگاه اهل بيت و ائمه طاهرين (ع) باشد و شكي نيست همه اين مناقب نشأت گرفته ازمقام عرفاني اهل بيت (ع)است. ايشان مي فرمايد: هُم موضع سِرّه. آنان جايگاه راز خدايند. بايد عارف به رازهاي خداوند باشد وگرنه چگونه مي توان گفت آنان جايگاه رازخداوندند.