اثرات فعاليت هوازي درمانده ساز و ريتم شبانه‌روزي‌ بر تغييرپذيري ضربان قلب دوره ريكاوري مردان كم تحرك با وضعيت پيش پرفشاري خون

سابقه و هدف: به نظر مي رسد اجراي فعاليت در زمان هاي مختلف روز با پاسخ متفاوتي در عملكرد سيستم اتونوم قلبي همراه باشد. هدف از اين پژوهش، بررسي اثرات حاد فعاليت ورزشي درمانده ساز در ريتم هاي مختلف شبانه روزي بر تغييرپذيري ضربان قلب دوره ريكاوري مردان كم تحرك با وضعيت پيش پرفشاري خون است. روش كار: در اين مطالعه تجربي، تعداد 15 مرد كم تحرك داراي پيش پرفشار خوني استفاده از مقايسه اي درون آزمودني و طرح متقاطع در سه نوبت صبح، ظهر و بعد از ظهر فعاليت هوازي وامانده ساز را اجرا كردند. تغييرپذيري ضربان قلب پايان پايه، پايان فعاليت و دقايق 5، 10، 20 و 30 دوره ريكاوري در هر نوبت فعاليتي با استفاده از هولتر مانيتور قلبي ثبت شد. داده هاي اوليه با استفاده از آزمون تحليل واريانس در اندازه هاي تكراري و آزمون تعقيبي بونفروني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: با در نظرگيري مشخصات عمومي آزمودني ها انحراف معيار±ميانگين سن؛ 3.87 ± 35.3 سال، وزن؛ 5.73 ± 89.2 كيلوگرم و فشار خون متوسط 4.68 ± 101.2 ميلي مترجيوه)، نتايج نشان داد اجراي فعاليت ورزشي وامانده ساز در نوبت بعد از ظهر نسبت به نوبت صبح و ظهر سبب تفاوت معنا داري در ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي اﻧﺤﺮاف ﻣﻌﯿﺎر P=0/01 دﻗﯿﻘﻪ 10 ﺻﺒﺢ، P=0/01 دﻗﯿﻘﻪ 10 ﻇﻬﺮ و وارﯾﺎﻧﺲ P=0/01 دﻗﯿﻘﻪ 5 ﺻﺒﺢ، P=0/001 دﻗﯿﻘﻪ 5 ﻇﻬﺮ؛ P=0/03 دﻗﯿﻘﻪ 10 ﺻﺒﺢ، P=0/001 دﻗﯿﻘﻪ 10 ﻇﻬﺮ ﺗﻮاﻟﯽﻫﺎي زﻣﺎﻧﯽ و ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ ﭘﺎﯾﯿﻦ P=0/03 دﻗﯿﻘﻪ 5 ﺻﺒﺢ، P=0/01 دﻗﯿﻘﻪ 5 ﻇﻬﺮ؛ P=0/01 دﻗﯿﻘﻪ 10 ﺻﺒﺢ و ﺑﺎﻻ P=0/01 دﻗﯿﻘﻪ 5 ﺻﺒﺢ، P=0/01 دﻗﯿﻘﻪ 5 ﻇﻬﺮ؛ P=0/04 دﻗﯿﻘﻪ 10 ﺻﺒﺢ، P=0/01 دﻗﯿﻘﻪ 10 ﻇﻬﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮﭘﺬﯾﺮي ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ دﻗﺎﯾﻖ 5 و 10 دور رﯾﮑﺎوري ﻣﯽﺷﻮد. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: در ﺻﻮرت اﺟﺮاي ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﻮازي درﻣﺎﻧﺪهﺳﺎز ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮدان ﮐﻢﺗﺤﺮك داراي ﭘﯿﺶ ﭘﺮﻓﺸﺎر ﺧﻮﻧﯽ، اﺟﺮاي اﯾﻦ ﻣﺪل از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﻮازي در ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻣﻄﻠﻮب اﺳﺖ.