بررسي اثرات نانوذره ي كوركومين بر روي بيان ژن‌هاي دخيل در توليد بيوفيلم در سودوموناس آئروژينوزا

سابقه و هدف: سودوموناس آئروژينوزا به عنوان يكي از مهم ترين عوامل بيماري زاي بيمارستاني مطرح است. يكي از مشكلات درماني اين باكتري، مقاومت آنتي بيوتيكي آن به درمان هاي رايج آنتي بيوتيكي است كه با توليد بيوفيلم مرتبط است. مطالعه حاضر با هدف بررسي اثر نانوذره كوركومين بر روي بيان ژن بيوفيلم در سودوموناس آئروژينوزا در شرايط آزمايشگاهي انجام شده است. روش كار: در مطالعه تجربي (in vitro) حاضر تعداد 50 جدايه سودوموناس آئروژينوزا از بيمارستان فيروزگر جمع آوري شد. شيوع ژن هاي pilA، algX، lasI و estA با استفاده از PCR، درت تشكيل بيوفيلم با روش ميكروتيتر پليت وMIC براي نانوپارتيكل كوركومين با استفاده از روش ميكرودايلوشن براث تعيين شد. به منظور بررسي تاثير بازدارندگي نانوپارتيكل كوركومين بر بيان ژن هاي مورد بررسي، از تكنيك مولكولي Real-time PCR استفاده شد. در نهايت داده ها با استفاده از نرم افزارهاي آماري REST 2009 وGraphPad Prism 8 (GraphPad Software, Inc) تجزيه و تحليل شدند. آزمون ناپارامتري كروسكال واليس (Kruskal-Wallis Test) براي بررسي ميانگين تغييرات بيان ژن هاي مورد مطالعه نسبت به نمونه كنترل در حضور ژن كنترل داخلي 16srRNA استفاده شد و (P-value 0/.05). معنادار در نظر گرفته شد. يافته ها: شيوع ژن هاي pilA، algX، lasI و estA به ترتيب 40 درصد، 100درصد، 100درصد و 94 درصد بود. 38 درصد سويه ها توليد كننده بيوفيلم قوي، 54 درصد متوسط و 8درصد ضعيف بودند. مقدارMIC براي همه جدايه ها و سويه كنترل مثبت PAO1 يكسان و غلظتي معادل 128 ميكروگرم در ميلي ليتر از نانوذره بود. ميزان بيان ژن هاي pilA، algX و lasI به ترتيب 1/91، 2/9 و 3/98 بار كاهش يافت. اما ميزان بيان ژن estA 0/19 افزايش نشان داد. تغييرات مشاهده شده در بيان ژن از لحاظ آماري معنادار بود(P-value 0/.05). نتيجه گيري: با توجه به تاثير مهاري نانوكوركومين بر ژن بيوفيلم سودوموناس آئروژينوزا احتمالا بتوان از اين نانوذره به عنوان يك گزينه درماني عليه اين باكتري و مهار ژن ويرولانس آن استفاده كرد.