مقايسه تاثير هشت هفته تمرين در آب، خشكي و تركيبي آب و خشكي به روش بوردنكو بر ميزان درد و كيفيت زندگي زنان مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس (MS)

سابقه و هدف: درد حسي ناخوشايند است كه با آسيب بافتي ارتباط دارد، درد هاي عصبي در بيماري MS از جمله آن است كه به سيستم اعصاب مركزي مربوط مي شوند. كيفيت زندگي نيز يك عامل ذاتي چند بعدي است كه متاثر از وضعيت هاي جسماني و رواني فرد است. هدف از اين پژوهش، تفاوت اثر هشت هفته تمرين در آب، خشكي و تركيبي آب و خشكي به روش بوردنكو بر ميزان درد و كيفيت زندگي زنان مبتلا به MSبود. روش كار: در اين پژوهش به روش كار آزمايي باليني (RCT)، 31 زن مبتلاء به MS با دامنه سني 50-30 سال و 5/4 EDSS در سه گروه و به مدت 12 هفته تحت تمرين هاي بوردنكو در محيط هاي تمريني مختلف قرار گرفتند. ميزان درد افراد از روي مقياس ديداري درد (VAS) و ميزان كيفيت زندگي با پرسشنامه(SF-36) اندازه گيري شد. نتايج آزمون كروسكال واليس در سطح خطاي0/05 محاسبه انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد در پيش آزمون متغيرهاي درد و كيفيت زندگي بين سه گروه مداخله تمريني اختلاف معناداري وجود نداشت (P 0.05). براي بررسي اثر بخشي تمرين ها در روند كاهش درد و افزايش كيفيت زندگي در محيط هاي مختلف ورزشي مقايسه قبل و بعد از تمرين انجام شد. نتايج آزمون ويلكاكسون زوجي نشان داد كه در هر يك از گروه هاي تمريني آب، خشكي و تركيبي آب و خشكي كاهش معنا داري در درد و افزايش معنا داري در كيفيت زندگي، نسبت به پيش آزمون مشاهده شد (0/05 P). همچنين آزمون كروسكال واليس در پس آزمون نشان داد بين سه نوع محيط تمريني خشكي، آب و تركيبي آب و خشكي، تفاوت معنا داري در درد و كيفيت زندگي وجود نداشته است (P 0.05). نتيجه گيري: هر يك از محيط هاي تمريني در آب، خشكي و تركيبي آب و خشكي مي توانند كارايي لازم را در كاهش درد و افزايش كيفيت جسماني و رواني بيماران MS داشته باشند. همچنين اين افراد با توجه به نبود تفاوت معنادار در محيط هاي مختلف تمريني و به تناسب در دسترس بودن امكانات و تجهيزات مربوطه، مي توانند از آنها بهره ببرند.