اثر 8 هفته تمرين هوازي تداومي با شدت متوسط بر دامنه تغييرات موج P و فاصله QT در نوار قلب زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلي كيستيك

سابقه و هدف: زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلي كيستيك (PCOS) در معرض خطر بيماري هاي قلبي- عروقي هستند. افزايش دامنه تغييرات موج P (Pdis) و فاصله QT (QTdis) در الكتروكارديوگرام بيماران مبتلا به PCOS گزارش و پيشنهاد شده است كه اين دو عامل مي توانند به عنوان پيش بيني كننده هاي خطر حوادث ناگوار قلبي در بيماران مبتلا به PCOS استفاده شوند. با توجه اهميت پيشگيري از عوارض قلبي- عروقي در زنان مبتلا به PCOS اين مطالعه با هدف بررسي اثر هشت هفته تمرين ورزشي هوازي با شدت متوسط (MICT) به عنوان يك راهكار غير تهاجمي بر P-dis و QTdis در زنان داراي اضافه وزن و مبتلا به PCOS انجام شد. روش كار: در اين پژوهش با طراحي كارآزمايي باليني، 30 زن مبتلا به PCOS با سن 18 تا 40 سال، به طور تصادفي به دو گروه كنترل و MICT تقسيم شدند. جلسات تمرين به مدت هشت هفته، سه بار در هفته اجرا شد. ثبت الكتروكارديوگرام از آزمودني ها روز قبل از اولين جلسه تمرين و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين انجام و توسط متخصص قلب تفسير شد. داده هاي گردآوري شده با استفاده از آزمون تي مستقل و تي زوجي در نرم افزار spss نسخه 23 تحليل شدند. يافته ها: پس از هشت هفته مداخله، ميانگين وزن و BMI در گروه تمرين به طور معناداري كاهش يافت (0/01 P). همچنين، QTdis و QTcdis در گروه تمرين به طور معناداري كاهش يافتند(به ترتيب 0/05 Pو 0/05 Pولي در گروه كنترل تفاوت معناداري در هيچ يك از متغيرها مشاهده نشد 0/05 P. مقادير Pdis در هر دو گروه، پس از مداخله تفاوت معناداري را نشان ندادند (P 0.05). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه انجام تمرين هاي MICT همراه با كاهش وزن مي تواند منجر به كاهش خطر آريتمي هاي قلبي در زنان داراي اضافه وزن مبتلا به PCOS شود.