شكل‌شناسي داستان‌هاي كوتاه اكبر صحرايي (بر اساس مجموعه داستان «آدم هم پوست مي‌اندازد»)

اكبر صحرايي به گواهي آثار موفقش يكي از داستان‌نويسان برجستۀ دفاع مقدّس است. پژوهش‌هايي كه تاكنون دربارۀ آثارش نوشته شده‌ اندك است. لذا مقالۀ حاضر درصدد است با تحليل شكل‌شناسانه مجموعۀ داستاني «آدم هم پوست مي‌اندازد»، اين اثر ارزشمند را بهتر بشناساند. اين پژوهش، مجموعۀ داستاني مذكور را در ساحت‌هايي چون پيرنگ، زاويۀ ديد، شخصيّت، آغاز و انجام و صحنه بر اساس روش توصيفي تحليلي و مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي مورد مداقّه قرار ‌داده‌است. برخي مشخصات داستان‌هاي اين مجموعه هم‌چون: آغازهاي به دور از توصيفات مفصّل ومشروح، حاكمّيت اصل عليّت در پيرنگ داستان‌ها، استفاده ماهرانه از شيوه‌هايي هم‌چون نامگذاري، گفت‌وگو و توصيف در شخصيت‌پردازي و هم‌چنين آفرينش صحنه‌ها و فضاهاي بكر و تأثيرگذار، خواننده را به اين نتيجه مي‌رساند كه صحرايي بر تكنيك‌ها و فنون داستان كوتاه‌نويسي واقف است. برخورداري از پيرنگ‌هاي غيرخطي و هم‌چنين ارائه داستان‌هايي با پايان‌بندي باز نيز تسلط و مهارت صحرايي را با فنون جديد و مدرن داستان‌نويسي نشان مي‌دهد.