بررسي تاثير مالچ پته آفتابگردان بر دامنه رطوبتي با حداقل محدوديت خاك (LLWR)

شناخت دامنه اي از رطوبت خاك كه در آن رشد گياه در ارتباط با پتانسيل آب، مقاومت خاك و دامنه رطوبتي با حداقل محدوديت (Least Limiting Water Range) مواجه مي شود، اهميت بالايي دارد. پژوهش حاضر جهت بررسي اثر مالچ پته آفتابگردان در سطوح مختلف بر مقاومت فروروي (Q) و LLWR در قالب طرح فاكتوريل بر پايه كاملاً تصادفي اجرا شد. آزمايشات به منظور بهبود وضعيت دامنه رطوبتي خاك، در سه سطح مالچ پته آفتابگردان و پنج سطح رطوبتي در سه تكرار انجام شد. Q توسط ريزفروسنج اتوماتيك (Automatic Micro Penetrometer) آزمايشگاهي و با تنظيم عمق و سرعت فروروي مخروط دستگاه در خاك اندازه گيري شد. مقدار رطوبت خاك در مقاومت فروروي بحراني، براي تيمار شاهد (بدون مالچ) و تيمارهاي با مالچ پته آفتابگردان (10 و 20 تن در هكتار) به ترتيب در 28.4، 22 و19.1 درصد حجمي اتفاق افتاد. مقدار رطوبت بحراني تيمار 10 و 20 تن مالچ در هكتار نسبت به تيمار شاهد به ترتيب 6.4 و 9.3 درصد كاهش يافت. اين روند كاهشي به معني بهبود شرايط براي جذب آب توسط گياه است. مقدار رطوبت در  Qبحراني از تيمار 20 تن مالچ در هكتار نسبت به تيمار 10 تن مالچ در هكتار 2.9 درصد كاهش يافت و با افزايش مقدار مالچ در هكتار، نتايج بهتري حاصل شد. مقدار LLWR براي تيمار شاهد و تيمار در سطوح مختلف مالچ 10 و20 تن در هكتار به ترتيب 5.11، 9.09 و 9.17 درصد حجمي محاسبه گرديد. اين روند افزايشي رطوبت در LLWR بيانگر عملكرد مثبت مالچ پته آفتابگردان مي باشد.