تأثير ميدان مغناطيسي يكنواخت بر مقاومت پيوستگي ميلگرد در بتن حاوي سنگدانه‌هاي كوارتز با بهره‌گيري از آزمايش Pullout

هدف اصلي از انجام اين تحقيق بررسي اثر اعمال مستقيم ميدان مغناطيسي يكنواخت با چگالي شار 0.5 تسلا به نمونه‌هاي تازه و سخت‌شده بتن حاوي سنگدانه‌هاي كوارتز روي مقاومت پيوستگي بين بتن و ميلگرد فولادي با بهره‌گيري از آزمايش بيرون‌كشيدگي ميلگرد مي‌باشد. همچنين به منظور بررسي اثر مقاومت فشاري بتن بر مقاومت پيوستگي، آزمايش مقاومت فشاري در سن 28 روز بر روي تمامي نمونه‌هاي مغناطيسي و غيرمغناطيسي انجام گرديد. تصويربرداري ميكروسكوپي الكتروني نيز به جهت بررسي ريزساختاري نمونه‌هاي بتن انجام شد. در اين تحقيق از نمونه‌هاي استوانه‌اي بتن و ميلگرد در دو قطر مختلف استفاده شد. سنگدانه هاي كوارتز در دو بيشينه اندازه مورد استفاده قرار گرفتند. نتايج آزمايشگاهي نشان دادند كه گسيختگي همه نمونه‌ها از نوع لغزش در ميلگرد بدون ترك هاي شكافت بود. همچنين اعمال ميدان مغناطيسي به بتن موجب افزايش مقاومت پيوستگي تا حدود 55 و 73 درصد متناظر با ميلگردهاي مختلف گرديد. از طرفي ميدان مغناطيسي در افزايش مقاومت فشاري بتن نيز موثر است. بر اين اساس مقاومت فشاري بتن تحت ميدان مغناطيسي به بيش از 23 درصد افزايش يافت. نسبت تنش پيوستگي به مقاومت فشاري نمونه‌هاي بتن حاوي سنگدانه هاي كوارتز تحت تأثير ميدان مغناطيسي تا حدود 39 و 57 درصد افزايش يافت. تصويربرداري ميكروسكوپي الكتروني مشخص كرد كه اعمال ميدان مغناطيسي به بتن تازه موجب تراكم بيشتر ساختار هيدراتاسيون سيمان مي‌گردد.