ارزيابي عوامل مؤثر در توسعه پايدار محله‌اي بافت فرسوده شهر كرج و ارائه راهكارهاي مديريتي (مطالعه موردي: منطقه 1 كرج)

ديدگاه توسعه پايدار، استفاده از نيروهاي توانمند درون‌زا در محلات شهري، يعني گروه‌ها و اجتماعات محلي را راه‌حل مشكلات شهري مي داند. توسعه محله‌اي در قالب فرآيندي مردمي، به عنوان محور برنامه‌هاي توسعه پايدار شهري و مناطق كلان شهري مورد تاكيد قرار گرفته است. اين تحقيق با شناسايي شاخص‌هاي توسعه پايدار محله‌اي و تلفيق و اولويت بندي آنها در محلات مختلف منطقه يك شهرداري كرج، سعي در بررسي و ارائه الگويي در ارتباط با اين محلات دارد. در اين تحقيق از روش پرومته كه از روش‌هاي تصميم‌گيري چند معياره در حوزه تحقيق در عمليات است؛ براي انتخاب گزينه بهينه استفاده ‌شده است. همچنين براي وزن دهي به معيارها نيز از روش كريتيك كه از روش‌هاي بسيار سازگار با تصميم‌گيري‌هاي چند معياره است، استفاده شد. پرسشنامه‌هاي توزيع‌شده در ميان خبرگان داراي 8 معيار اصلي مشاركت، هويت و سرزندگي، عدالت اجتماعي، رضايتمندي، ايمني و امنيت، زيست‌محيطي، منظر شهري و شاخصه‌هاي عمراني بوده و شامل 34 زير معيار و 5 گزينه كه محله‌هاي اسلام‌آباد، بهار، عظيميه، طالقاني شمالي و خيابان برغان مي‌باشند. محاسبات جريان هاي خالص رتبه بندي محلات صورت پذيرفته و نتايج حاصل از جريان‌هاي مثبت و منفي نشان مي‌دهد محله عظيميه در بهترين وضعيت و سپس به ترتيب محله‌هاي طالقاني شمالي، بهار، خيابان برغان و اسلام‌آباد در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفتند. به ‌علاوه زير معيارهاي بحراني و معضلات اساسي در هر محله تشخيص داده‌ شده و پيشنهادها و راهكارهاي كلي و جزئي در ارتباط با محلات ارائه گرديده است. اين نتايج مي‌تواند به‌عنوان الگويي در ارتباط با توسعه پايدار محله‌اي بافت فرسوده در خدمت ارگان‌هاي مربوطه ازجمله وزارتخانه‌ها، شهرداري‌ها و تمامي ارگان‌هاي مربوطه براي استفاده در مناطق ديگر مورداستفاده قرار گيرد.