بررسي رفتار پل‌هاي بتن مسلح روگذر تحت اثر حركت نسبي حاصل از شكست گسل نرمال

احداث سازه‌هاي زيرساخت شهري نظير پل، تونل و ... واقع بر خط گسل در بسياري از موارد امري اجتناب‌ناپذير است. از اين‌رو براي كاهش خسارت وارد بر شريان‌هاي حياتي ملي راهكارهاي مختلفي ارائه و پيشنهاد شده است. در اين تحقيق از پي صندوقه‌اي مشبك براي سيستم پي پايه پل استفاده شده است تا اثرات مخرب انتشار گسلش را كاهش دهد. ابتدا مدل عددي المان محدود سه بعدي با استفاده از مدل‌هاي آزمايشگاهي اعتبارسنجي شد. با مقايسه بين تغييرشكل سطح زمين ناشي از گسلش نرمال بين دو مدل عددي و آزمايشگاهي حداكثر اختلاف 5 درصد مشاهده شد كه از تطبيق خوبي برخوردار بود. سپس، مطالعه پارامتريك به منظور تأثير پارامترهايي نظير ضخامت پي، سختي پي، موقعيت نسبي پي نسبت به محل رخنمون گسل و پيوستگي عرشه دال پل بر عملكرد كلي پل انجام گرفت. نتايج مطالعات عددي نشان داد كه پي گسترده نمي‌تواند پايداري كلي پل را تحت گسلش نرمال برآورده نمايد. سيستم پي صندوقه‌اي مشبك داراي عملكرد بهتري است. اين سيستم توانست تغييرشكل‌هاي بزرگ تكتونيك را تحمّل كند. نامعين نمودن سازه موجب تأثيرات منفي بر روي المان‌هاي سازه شده است. در حالي‌كه با كاهش درجات نامعيني سازه، موجب كاهش تنش در اعضاي پايه و عرشه دال پل مي‌شود. استفاده از خاك ماسه‌اي شل، موجب تماس بيشتر پي با خاك زيرين مي‌شود و نشست تفاضلي آن نسبت به وضعيتي كه خاك ماسه‌اي متراكم استفاده شود، كمتر است.