بررسي مقاومت سطحي بتن خود متراكم تحت تاثير جمع شدگي و سولفات منيزيم با به كارگيري آزمون پيچش

با توجه به اهميت جمع شدگي در صنعت بتن، تحقيقات زيادي در ارتباط با اين موضوع انجام شده است. از آنجا كه بتن خود متراكم از رواني بسياري برخوردار است، بسياري بر اين عقيده هستند كه جمع شدگي بتن خود متراكم بايد بيش از جمع شدگي بتن معمولي مورد توجه قرار گيرد. همچنين سولفات ها از عوامل شايع مخرب بتن در اكثر مناطق ايران به خصوص در مناطق جنوبي كشور كه بتن در معرض آب دريا (حاوي تركيبات سولفاتي) قرار دارد، مي باشند. از آنجا كه مقدار خشك شدگي در سطح يك قطعه بتني با شدت بيشتري نسبت به اعماق آن اتفاق مي افتد و دوام سازه بتني، بستگي شديدي به مقاومت و نفوذ پذيري لايه سطحي آن دارد، لذا در اين مقاله از آزمون پيچش كه در برابر تغييرات سطحي بتن، حساسيت خوبي از خود نشان مي دهد، جهت بررسي تاثير جمع شدگي و سولفات منيزيم بر مقاومت سطحي بتن هاي خود متراكم استفاده شده است. سپس تغيير طول نمونه ها به همراه افت وزني آن ها ارائه گرديد. در انتها نيز با به كارگيري آزمون پيچش تاثير سولفات منيزيم و تغيير طول نمونه ها بر مقاومت سطحي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصله بيانگر اين مي باشد كه در اثر جمع‌شدگي ناشي از خشك‌شدن، بتن معمولي در مقايسه با نمونه‌هاي خودمتراكم، كاهش بيشتري در مقاومت سطحي از خود نشان مي‌دهد. كاهش مقاومت بتن معمولي در اثر جمع‌شدگي در حدود 18.4 درصد ‌شده است كه اين كاهش در مقايسه با نمونه بتن خودمتراكم با 45 درصد خاكستر بادي 1.34 برابر، در مقايسه با نمونه بتن خودمتراكم با 35 درصد خاكستر بادي 1.35 برابر و در مقايسه با نمونه بتن خودمتراكم با 25 درصد خاكستر بادي 1.37 برابر مي‌باشد. همچنين براي نمونه هاي خود متراكم عمل آوري شده در محلول سولفات منيزيم، با افزايش درصد خاكستر بادي، مقاومت سطحي 3 و 7 روزه كاهش مي يابد. اما مقاومت سطحي 28 روزه افزايش مي يابد.