اثر اسيد سولفوريك بر مقاومت و دوام بتن حاوي خرده تاير ضايعاتي

وجود محيط ‌هاي اسيدي و خورنده، لزوم افزايش تحقيقات درباره بتن‌هاي جديد كه در طرح اختلاط آنها از مواد جايگزين سيمان و يا سنگدانه استفاده شده است را اجتناب ناپذير كرده است. استفاده از تايرهاي فرسوده در بتن به عنوان بخشي از سنگدانه بتن در ساليان گذشته مورد ارزيابي و تحقيقات گوناگوني قرار گرفته است. در اين مقاله، مقاومت و نفوذپذيري بتن حاوي خرده تاير كه در معرض اسيد سولفوريك قرار دارد، مورد بررسي قرار گرفته است؛ بدين منظور 5، 10 و 15 درصد از ماسه طرح اختلاط با خرده تاير به صورت حجمي جايگزين گرديد و بعد از ساخت بتن، نمونه‌ها تا 7 روز در شرايط استاندارد عمل‌آوري شده و سپس در آب حاوي اسيد سولفوريك 5درصد براي ادامه‌ي عمل‌آوري قرار داده مي‌شوند. بر روي نمونه‌ها در سن 28 و 90 روز، آزمايشات مقاومت فشاري و عمق نفوذ آب تحت فشار انجام گرفته است. نتايج مقاومت فشاري نشان مي‌دهد كه به صورت كلي، مقاومت فشاري در محيط اسيدي كاهش يافته است؛ به طوريكه مقاومت نمونه‌هاي عمل آوري شده در محيط اسيد سولفوريك در سن 28 روز، 27 درصد و در سن 90 روز، 45 درصد كمتر از نمونه‌هاي عمل آوري شده در محيط استاندارد بوده‌اند. هر چند با افزايش درصد خرده تاير مقاومت فشاري نمونه‌ها در همه سنين كاهش يافته است ولي درصد خرده تاير تاثير چنداني در مقدار اختلاف ناشي از تغيير شرايط عمل‌آوري نداشته است. نفوذپذيري نمونه‌ها با افزايش درصد خرده تاير افزايش يافته است و همچنين نمونه‌هاي نگهداري شده در اسيد سولفوريك نفوذپذيري بيشتري را نشان داده‌اند. نفوذپذيري با تغيير محيط عمل‌آوري به اسيد سولفوريك تا 13 درصد افزايش يافته است.