عوامل موثر بر بهبود يكپارچگي در فازهاي طراحي و اجراي پروژه‌هاي EPC (طرح و ساخت) كشور

در سال‌هاي اخير روش طرح و ساخت و استفاده از قراردادهاي EPC در صنعت ساخت كشور با اقبال زيادي روبرو شده است. در اين سيستم اجرا، انجام فاز طراحي و اجرا توسط سازماني واحد، به يكپارچگي فازهاي مختلف پروژه كمك مي‌كند. در پروژه‌هاي طرح و ساخت به دليل هم‌پوشاني فازهاي مختلف پروژه، اهميت اين يكپارچگي بيشتر بوده و نياز به مديريت درست آن را بيش از پيش ضروري مي‌سازد. تجربه‌ اركان پروژه نشان مي‌دهد كه اين روش اجراي پروژه در ايران به منافع مورد نظر خود به طور كامل دست نيافته و مديريت خوبي در يكپارچگي فازهاي مختلف آن انجام نشده است كه ناشي از عدم شناخت درست اين فضا و مسائل آن مي‌باشد. اين پژوهش سعي دارد تا به دليل اهميت بالاي فاز طراحي و اجرا در پروژه‌هاي طرح و ساخت، به شناخت عوامل موثر بر بهبود يكپارچگي فازهاي طراحي و اجرا در پروژه‌هاي طرح و ساخت كشور بپردازد تا به كمك بررسي عوامل موثر بر يكپارچگي به درك بهتر اين فضا كمك نمايد. پژوهش حاضر يك پژوهش كمي-كيفي و از نظر شيوه گردآوري داده‌ها، جزو تحقيقات توصيفي- تحليلي به شمار مي‌رود. براي اين منظور پس از مرور پيشينه با استفاده از روش‌هاي پيمايشي و بهره‌گيري از ابزار پرسشنامه در دو مرحله به سنجش اين عوامل پرداخته شده است. در مرحله اول براي آناليز داده‌هاي خام حاصل از پرسشنامه‌ها، از روش‌هاي تحليل آماري استفاده و بدين طريق عوامل مهم تعيين گرديد. در مرحله بعد، از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) و به‌كارگيري نرم افزار Expert choice براي اولويت‌بندي عوامل استفاده شد. از تحليل داده‌ها 10 عامل به عنوان مهم‌ترين عوامل موثر در يكپارچگي طراحي و اجراي پروژه‌هاي طرح و ساخت كشور شناسايي و الويت‌بندي گرديد.