بررسي هزينه چرخه عمر قابهاي بتن آرمه تاب آور با سطح طراحي لرزه اي ارتقا يافته

يك سازه ايمن و مقاوم در برابر زمين‌لرزه علاوه بر تامين ايمني جاني براي ساكنين مي‌بايست خسارات مالي و اقتصادي ناشي از زلزله را نيز كمينه سازد. لذا بايد اطمينان پيدا كرد كه سازه مورد نظر با پشت‌سر گذاشتن زمين لرزه‌هايي با شدت‌هاي مختلف در شرايط قابل قبولي باقي مي‌ماند. گذشته نشان داده است كه، خسارات مالي و جاني ناشي از زلزله براي سازه‌هاي طرح شده با اهداف عملكردي آيين‌نامه‌هاي لرزه‌اي فعلي نيز، قابل توجه بوده و مشكلات بسياري را فراهم مي‌سازد. لذا چنين به نظر مي‌رسد كه ارتقا اهداف عملكردي براي سازه‌ها مي‌تواند خسارات حاصل از زلزله را بصورت قابل توجهي كاهش دهد. ارتقا اهداف عملكردي سازه‌ها، با افزايش هزينه اوليه-ي طرح همراه است. اما كاستن خسارت وارد بر سازه‌هاي تاب‌آور و هزينه‌هاي ناشي از تعمير اجزاي آسيب ديده در آنها مي‌تواند نسبت هزينه اوليه به هزينه كل را كاهش دهد. در تحقيق حاضر تاثير ارتقا اهداف عملكردي در افزايش هزينه اوليه طرح و كاهش هزينه‌هاي ناشي از تعمير اجزاي آسيب ديده سازه‌هاي بتني، مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. براي بررسي اين موضوع، سازه‌هاي 3، 5، 10 و 15 طبقه بتني منظم مدلسازي شده و براي سطح خطر طرح آيين‌نامه‌هاي لرزه‌اي(DBE) و حداكثر سطح خطر متصور در آيين‌نامه ها(MCE) براي اهداف عملكردي يكسان طراحي شده‌اند. خسارت و هزينه‌هاي تعمير سازه‌ها بر اساس روش دستورالعمل FEMA-P58 توسط برنامه PACT تحت 6 ركورد حوزه نزديك و 5 ركورد حوزه دور از گسل ارزيابي شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان دادند كه، ارتقا سطح طراحي سازه‌هاي بتني هزينه اوليه اسكلت(تيرها و ستون‌ها) و هزينه كل ساختمان را به ترتيب 23 و 5 درصد افزايش مي‌دهد. اين در حالي است كه هزينه‌هاي تعمير اسكلت سازه و كل ساختمان به ترتيب 43 و 18 درصد كاهش مي‌يابد كه در نهايت منجر به كاهش 13 درصدي هزينه چرخه عمر سازه‌ها مي‌گردد.