زن در فلسفه سياسي فارابي

مسأله [در اين گفتار]، نقش فعال مدني زنان مي‌باشد؛ از جمله در مناصب مديريتي عالي سياسي تا مرز رياست جمهوري. پيش‌فرض اينكه: نقش فاعل اجتماعي و سياسي زن، هم‌چنان پرسش‌خيز و چالش‌انگيز است. پرسش اصلي: شخصيت مدني زن چيست؟ به تعبيري، خاستگاه، جايگاه و نقش اجتماعي و سياسي زنان در جامعه سياسي و در نظام سياسي و دولت چيست؟ فرضيه: «در فلسفه سياسي فارابي، زن انسان اجتماعي و سياسي و داراي قابليت نقش فعال سياسي تا مديريتي بالاي سياسي است». توضيح فرضيه اينكه: چه‌بسا لطافت طبع زنان سبب بسياري سوء فهم‌ها و بدتر از آن، سوء استفاده‌هاي تاريخي از زنان باشد. نتيجه: زن ظرفيت ايفاي نقش فعال سياسي نرم (نه قهرآميز) را به‌تناسب لطافت طبع خود داشته است. اما اين ضرورت نيازمند زمينه‌سازي متناسب مي‌باشد. روش: تحليل متن و محتوايي آثار و آراء فلسفي سياسي، به‌خصوص ديدگاه فارابي در زمينه زن و در مورد او مي‌باشد. بر اين اساس، در اين مقاله «زن در فلسفه سياسي فارابي» را بررسي مي‌نماييم. [ناگفته نماند كه] فارابي (قرن4ه.ق/11م) برترين مفسر و مؤسس حكمت مدني و فلسفه سياسي اسلامي است.