استراتژي سياسي ـ امنيتي ايران در خليج فارس (2020ـ2018)

مقاله ‏حاضر به بررسي و مطالعه‏ استراتژي سياسي ـ امنيتي ايران در خليج فارس در فاصله‏ سال‌هاي 2018 تا 2020 مي‏پردازد. سئوال اصلي مقاله اين است: استراتژي سياسي ـ امنيتي ايران در دوره‏ نامبرده تحت تاثير چه عواملي شكل گرفته است؟ فرضيه‏ اين مقاله بدين قرار است: استراتژي سياسي ـ امنيتي ايران در خليج فارس در سال‌هاي 2018 تا 2020، واكنشي به سازوكار فشار حداكثري آمريكا و خروج اين كشور از برجام بوده است. نتايج اين تحقيق نشان مي‏دهد كه به‌رغم تلاش ايران در دور نخست رياست جمهوري روحاني براي ارتقاي سياست تعامل‏گرايانه با جهان و همكاري با كشورهاي خليج فارس، به علت تنش جديد با آمريكا، ايران استراتژي بازدارندگي نامتقارن را نيز در پيش گرفت تا بدين طريق سياست‏هاي تهاجمي و خصمانه آمريكا را خنثي كند. روش تحقيق در اين مقاله، روش كيفي و به شيوه‏ توصيفي و تحليلي مي‏باشد و داده‏هاي مقاله از منابع كتابخانه‏اي و به صورت فيش‏برداري گردآوري شده‏اند.