امكان سنجي بهينه‌سازي مصرف سوخت‌هاي فسيلي در ايران با رويكرد سرمايه اجتماعي

گستردگي و تنوع منابع نفت و گاز از يك سو و پايين بودن قيمت حامل‌هاي انرژي در كشور، ايران را به يكي از بالاترين مصرف كنندگان سوخت‌هاي فسيلي بدل كرده است براين اساس رويكردها و سياست هاي مختلفي جهت كاهش اين امر ارائه شده است كه يكي از آنها تكيه بر سرمايه اجتماعي است. بنابراين سئوال اصلي تحقيق اين است كه  تا چه ميزان مي توان از سرمايه اجتماعي در بهينه‌سازي سوخت هاي فسيلي  استفاده كرد؟ فرضيه اصلي مقاله اين است كه به واسطه سرمايه اجتماعي كافي در حوزه اعتماد، همياري اجتماعي و تشكل هاي مردمي(اگرچه كمتر اعتقادي به اين امر وجود دارد) مي توان از ظرفيت هاي شاخصه هاي سرمايه اجتماعي براي بهينه‌سازي مصرف سوخت استفاده كرد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه براساس داده هاي ميداني شاخص اعتماد افقي(اعتماد مردم به مردم) در ميان ايرانيان نسبتا قوي است و همياري اجتماعي بالايي نيز در بحران هاي مختلف از خود نشان داده اند. در عين حال اگرچه ايراني‌ها باور چنداني به تشكل هاي مردمي نشان نداده اند اما عضويت در گروه ها و هيات هاي مذهبي مي تواند اين امر را جبران كند. روش تحقيق در اين مقاله كيفي از نوع توصيفي-تحليلي است و داده ها بصورت كتابخانه اي و از طريق فيش برداري گردآوري شده است.