بررسي انتقادي سياست‏ قومي حكومت‏هاي پهلوي اول و دوم (1357- 1304)

هدف مقاله حاضر، بررسي انتقادي سياست قومي حكومت‏هاي پهلوي اول و دوم است. سؤال اصلي تحقيق اين است كه حكومت‏هاي پهلوي اول و دوم چه رويكردي نسبت به اقوام داشتند و در اين راستا چه سياستي را دنبال مي‏كردند؟ فرضيه اصلي تحقيق اين است كه رضاشاه و محمدرضا شاه، با توسل به ديدگاه وحدت ملي، رويكردهاي آمرانه، تبعيض‏آميز، محدودكننده و سركوبگرانه مختلفي نسبت به اقوام اتخاذ نمودند. نتايج تحقيق نشان مي‎دهد كه اين دو، وحدت ملي را مقدمه يكپارچگي سياسي كشور و راهكاري براي كاهش تعارضات قومي و آشوب‌هاي محلي مي‌دانستند. لذا براي تحقق آن، به سياست همانندسازي رو آوردند و كوشيدند تا تفاوت‌هاي موجود در شيوه زندگي، زبان، پوشش و غيره را از بين ببرند. اما اين سياست قومي و روش‏هاي تحميلي اجراي آن، نتايج معكوس به بار آورده و در نهايت زمينه را براي افزايش تمايلات قومي فراهم ساخت. روش تحقيق در اين مقاله مبتني بر گردآوري اسناد و منابع به شيوه كتابخانه‏اي و سپس تجزيه و تحليل داده‏ها و اطلاعاتِ به دست آمده است.