بررسي تطبيقي مفهوم آزادي در انديشه امام خميني و آيزايا برلين با تاكيد بر اصاله البرائه

موضوع اين مقاله مقايسۀ مفهوم آزادي در انديشه امام خميني (با تاكيد بر اصاله البرائه) و آيزايا برلين است. بنابراين، پرسش اصلي اين مقاله درباب مقايسۀ ديدگاه‌هاي امام خميني و آيزايا برلين مي باشد. فرضيه تحقيق بر آن بوده كه اين دو ديدگاه با توجه به اهتمامي كه به اين مفهوم داشته‌اند قابل همسنجي و مقايسه و ارزيابي‌اند. آزادي از جهاتي همبسته با ذات بشري است، لذا نه تنها روياي ديرپايِ او، بلكه يكي از عمده ترين دغدغه‌هاي فكريش بوده است كه در طي تاريخ انديشه همواره مورد توجه متفكرين مختلف واقع مي شده و گاه مقايسۀ مباني و رويكرد فكري-فلسفي اين انديشمندان مختلف توانسته ابعاد جالب توجهي از التفات به اين مفهوم را بگشايد. از همين رو، مقاله براي اهتمام به اين موضوع آراي امام خميني را با تمركزي بر اصاله البرائه با ديدگاه‌هاي برلين مقايسه كرده است. تحقيق به اين نتيجه رسيده است كه از يك سو اصاله البرائه در گفتمان فقهي با آزادي منفي در گفتمان ليبراليستي برلين همساني‌ها و همپوشاني‌هاي قابل توجهي دارد، و از سويي ديگر، با توجه به بنيادهاي انسان‌شناختي تفكر اسلامي و ظرايفي از انديشه امام به نظر مي رسد كه آزادي در اصاله البرائه نه تنها مبسوط ‌‌تر طرح شده بلكه به سعادت انساني نزديك‌تر است. داده‌ها به صورت كتابخانه‌اي و اسنادي جمع آوري شده و رويكرد تحقيق تطبيقي است.