بررسي سبك شناسي اشعار گلرخسار صفي‌آوا

زمينه و هدف: از جمله راههاي دقيق و علمي كه پژوهشگر را به دنياي شاعر و نويسنده نزديك ميكند، بررسي دقيق ويژگيهاي سبكي است. پژوهش حاضر به بررسي سبكي اشعار گلرخسار صفي‌آوا در حوزۀ زباني، ادبي و فكري پرداخته است. روش مطالعه: اين مقاله براساس مطالعات كتابخانه اي و به شيوۀ توصيفي-تحليلي انجام شده است. يافته ها: گلرخسار صفي‌آوا يكي از شعراي برجستۀ تاريخ معاصر تاجيكستان است كه به «مادر ملت تاجيك» ملقب شده است. در ديوان گلرخسار از مجموع 369 قطعه شعر، بترتيب قالبهاي نوسروده ، غزل، چهارپاره و قالبهاي تركيبي داراي بيشترين بسامد هستند. اما بيشتر اشعار گلرخسار، كه بظاهر نيمايي مينمايد، در اصل مثنوي هستند و تنها با تقطيع پلكاني، فرم شعر نو پيدا ميكنند. نتيجه گيري: در سطح زباني، گلرخسار بيشتر اشعارش را در دو بحر رمل و هزج سروده است، اما در اشعار وي سكته هاي وزني بچشم ميخورد. تكرار در انواع مختلف آن، كاربرد لغات كهن و تاجيكي نيز از ديگر ويژگيهاي زباني اشعار اوست. در سطح ادبي، تشبيه، تناقض و تشخيص از برجسته ترين ويژگيهاي ادبي شعر او محسوب ميشود. در سطح فكري پربسامدترين مضامين، عشق، مقام زن، وطن، درد و غم، تنهايي، مرگ، و شكوائيه است.