ارزيابي تأثير الگوي روبش بر بافت انجمادي اينكونل 718 در فرايند رسوب نشاني مستقيم ليزري

رسوب‌نشاني مستقيم ليزري يكي از فرايندهاي مهم صنعتي جهت ساخت و بازسازي قطعات مي‌باشد. در اين روش هم‌زمان با تابش پرتو ليزر، پودر فلزي تزريق‌شده و رسوب‌نشاني انجام مي‌شود. بدين ترتيب افزايش حجم قطعه در سه‌بعد امكان‌پذير خواهدبود. سوپرآلياژ اينكونل 718 از آلياژهاي استحكام بالا و مقاوم در برابر خوردگي است و كاربردهاي زيادي در صنايع نظامي و هوافضا دارد. در اين مقاله ارزيابي الگوي روبش بر بافت انجمادي اينكونل718 پس از ساخت افزايشي بررسي شده‌است. پس از انجام ساخت افزايشي با سه الگوي روبش دايره‌اي، يك‌جهت و رفت و برگشتي نمونه‌ها جهت بررسي، آماده‌سازي شدند. بافت نمونه‌ها توسط ميكروسكوپ الكتروني روبشي و دستگاه پراش پرتوايكس مجهز به زاويه‌ياب بررسي شد. نتايج نشان مي‌دهد جهات با حداكثر انتقال حرارت، بيشتر در جهت ساخت و عرضي تشكيل‌شده‌اند. ميزان دندريت‌هاي بيشتري در الگوي دايره‌اي، جهت‌گيري مشابه داشتند و براي رسيدن به ساختار جهت‌دار، الگوي روبش دايره‌اي مناسب‌ترين حالت مي‌باشد. مؤلفه‌هاي بافت اصلي در نمونه‌ها، مكعبي، مكعبي چرخيده و گوس هستند. حالت رفت و برگشتي ضعيف‌ترين شدت بافت را در نمونه‌ها داشته است. روبش دايره‌اي با اختلاف كمي نسبت به روبش يك‌جهت مناسب‌ترين شدت بافت را داشته است. نتايج سختي با تغيير در الگوي ساخت تغييرات معناداري را نشان نمي‌دهد. همچنين پس از انجام آنيل ميزان سختي و نوسانات آن كم مي‌شود.