تأثيرناپذيري گزاره‌هاي نجومي قرآن از منظومه بطلميوسي

دسته‌اي از دگرانديشان مسلمان و مستشرقان معاصر، قرآن را متني تاريخي كه به تناسب نيازها، توانمندي‌ها و سطح انديشه بسيط عصر نزول با مردم سخن گفته، مي‌دانند؛ براساس اين ديدگاه، نمي‌توان پذيرفت كه قرآن، با مخاطبان ناآگاه از واقعيت‌هاي نجومي كه جهان را از دريچه منظومه بطلميوسي مي‌نگريستند درباره مسائل نجومي تمدن‌ساز سخن گفته باشد؛ اينان با استناد به ديدگاه‌هاي مفسران متقدم و نيز تفسير نادرست برخي تعابير قرآني معتقدند، قرآن نيز متأثر از منظومه بطلميوسي، تصويري لايه‌لايه از آسمان‌ها ارائه مي‌دهد كه اجرام آسماني به آن متصل بوده و به تبع آن در حركت هستند. مطالعات تاريخ علم و بهره‌گيري از روش ميان‌رشته‌اي اين نتيجه را آشكار مي‌سازد كه سخن از هفت آسمان، حركت زمين و اجرام آسماني و بسياري از واقعيت‌هاي نجومي در قرآن، علاوه بر تبيين واهي بودن پندار تأثيرپذيري، تلاش اين متن الهي براي اصلاح برخي خطاهاي علمي و زمينه‌سازي تمدن اسلامي در دانش نجوم را روشن مي‌سازد.