كاربرد ضرايب همبستگي مبتني بر كاپولا و رويكردهاي مبتني بر برنامه‌ريزي پويا در تعيين شباهت ميان‌ سري‌هاي زماني به منظور خوشه‌بندي و تشكيل پرتفوي مبتني بر شاخص

رديابي شاخص كه به عنوان يكي از روش‌هاي مديريت غيرفعال سرمايه‌گذاري شناخته شده است، به دنبال تشكيل پرتفوي، به‌گونه‌اي است كه در طول زمان با كمترين ميزان خطا، بازده‌اي نزديك به شاخص داشته باشد. در اين پژوهش به بررسي كاربرد يك مدل برنامه‌ريزي صفر و يك در خوشه‌بندي ‌سري‌هاي زماني به‌منظور تشكيل پرتفوي ردياب شاخص پرداخته شده‌است. به‌منظور فرايند خوشه‌بندي، معيار‌هاي متنوع سنجش شباهت سري‌هاي زماني از جمله، ضرايب همبستگي مبتني بر كاپولا همچنين فاصلۀ مبتني رويكردهاي پويا در سنجش شباهت سري‌هاي زماني، مورد استفاده قرار گرفته‌است. آزمون خارج از نمونه بر روي نسبت بازار و خطاي رديابي پرتفوهاي مبتني بر شاخص 50 شركت فعال‌تر بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني ابتداي سال 1394 تا پايان بهار سال 1397 نشان از اين موضوع دارد كه پرتفو‌ها در رديابي شاخص موفق عمل نموده‌اند و متوسط خطاي رديابي روزانۀ پرتفوها داراي تفاوت معني‌داري با يكديگر نيست. همچنين آزمون سخت‌گيرانه مقايسات زوجي بر روي خطاي رديابي پرتفو‌ها نيز نشان از اين موضوع دارد كه خطاي رديابي پرتفو‌ها با يكديگر تفاوت معني‌دار ندارد.