پيش بيني كننده هاي رفتار غربالگري سرطان هاي شايع در مردان ميانسال ايراني شاغل در دانشگاه با استفاده از الگوي اعتقاد بهداشتي

زمينه و هدف: مردان نسبت به زنان از ميزان بالاتري از ابتلا به سرطان‌ها و مرگ ناشي از آن برخوردار هستند همچنين احتمال استفاده مردان از خدمات بهداشتي و پيشگيري مثل غربالگري سرطان نسبت به زنان خيلي كمترمي باشد. اين مطالعه با هدف تعيين پيش بيني كننده هاي رفتار غربالگري سرطان هاي شايع در مردان ميانسال شاغل در دانشگاه  با استفاده از الگوي اعتقاد بهداشتي انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي بود  كه بر روي مردان ميانسال  شاغل در دانشگاه شهر كرج انجام شد. نمونه گيري به صورت سرشماري و شامل همه مردان شاغل داراي معيار ورود به مطالعه بودند. ابزار جمع آوري داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته اي بود  كه فرآيند روايي و پايايي آن طي شده بود. يافته ها: نتايج نشان داد كه 10.2% از مردان يكي از انواع غربالگري سرطان را انجام داده بودند و رگرسيون لجستيك نشان داد كه موانع درك شده و خودكارآمدي پيش بيني كننده رفتار غربالگري در مردان بودند . نتيجه گيري: با توجه به انجام بسيار كم رفتار غربالگري در مردان ايراني و شيوع روزافزون سرطان در آنها لزوم مداخلات آموزشي در جهت توجه مردان به سرطان وجود دارد و با توجه به نتايج اين مطالعه كه خودكارآمدي و موانع درك شده را به عنوان پيش بيني كننده هاي رفتار گزارش كرد. در نظر گرفتن آنها در امر مداخلات مي‌تواند منجر به ارتقاي رفتار غربالگري در مردان شود.