بررسي الگوي مقاومت دارويي در سويه هاي اشريشياكلي جدا شده از بيماران مراجعه كننده به بيمارستان هاي آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران در سال 1399

زمينه و هدف: عفونت هاي مجاري ادراري از جمله شايعترين عفونت هاي بيماران سرپايي و بستري در سراسر جهان محسوب ميشود. به سبب درمان تجربي آنتي بيوتيكي گسترده مورد استفاده اين بيماري، مقاومت ميكروارگانيسم هاي شايع ايجاد كننده عفونت ادراري نسبت به آنتي بيوتيك‌ها تشديد يافته است. از همين رو، مطالعه حاضر با هدف بررسي الگوي مقاومت دارويي در سويه هاي اشريشياكلي جدا شده از بيماران مراجعه كننده به بيمارستان هاي آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران در سال ۱۳۹۹ طراحي شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر بررسي توصيفي-مقطعي (cross-sectional) بر روي تعداد ۱۰۰ نمونه ادراري  به صورت كاملاً تصادفي از از بيماران بستري (بيش از ۴۸ ساعت) و سرپايي از بيمارستان هاي آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران در سال ۱۳۹۹ بوده است. داده هاي مطالعه شامل سن ،جنسيت، بستري و سرپايي بودن، پرونده هاي باليني بيماران و اطلاعات بايگاني آزمايشگاه هاي بيمارستان هاي آموزشي استخراج گرديد. پس از تعيين هويت ايزوله هاي اشريشياكلي، آنتي بيوگرام به روش ديسك ديفيوژن طبـق دسـتورالعمل CLSI انجـام شد، و در پايان داده‌ها جهت تجزيه و تحليل آماري مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: از تعداد ۱۰۰ نمونه كشت ادراري مثبت از نظر باكتريايي بيشترين ميزان شيوع، از نظر جنسيتي مربوط به زنان (۸۳ درصد) و از نظر بستري و سرپايي بودن مربوط به سرپايي‌ها (۵۳ درصد) بوده است. محدوده سني بين ۰ ( ۶ ماه) الي ۹۵ سال مي‌باشد. بيشترين مقاومت ايزوله هاي جداشده نسبت به آنتي بيوتيك آمپي سيلين (6.66 درصد) و كمترين ميزان مقاومت نسبت به ايمي پنم (۱ درصد) و به دنبال آن سفوكسيتين (1.2 درصد) و جنتامايسين (1.7 درصد) گزارش شد، در حاليكه مقاومتي به آميكاسين و توبرامايسين يافت نشد. تعداد ۴۴ نمونه نسبت به چندين دارو مقاومت داشته كه در اين بين ۳۲ مورد مربوط به زنان و ۲۵ مورد مربوط به افراد بستري بوده است. نتيجه گيري: بدنبال مصرف بي رويه و ناصحيح آنتي بيوتيك‌ها، مقاومت دارويي روز به روز در حال افزايش است. با توجه به نرخ بالاي مقاومت نسبت به آمپي سيلين ، كوتري موكسازول و سفالوسپورين‌ها به خصوص سفازولين و سفوتاكسيم استفاده از اين داروها در درمان بيماران بستري مبتلا به عفونت هاي ادراري گزينه مطلوبي نخواهد بود. كارباپنم‌ها و آمينوگليكوزيدها با توجه به وجود حساسيت بالا مي‌توانند يكي از خطوط درماني مدنظر در درمان عفونت هاي ادراري در بيماران بستري باشند.