رويكرد‌هايي ميان-‌رشته‌اي در مدل‌سازي رياضي سيستم‌هاي اجتماعي

يكي از مهمترين اصول در فعاليت‌هاي علمي-پژوهشي هر شاخه علمي، اصل هماهنگي و همنوايي نظريه و داده‌هاي مرتبط در آن گرايش علمي مي‌باشد. اين مقاله قدرت مدل‌هاي نظريه-محور را (در مقايسه با مدل‌هاي آماري) در آزمودن و تحليل يك فرضيه علمي براي مطالعه سيستم‌هاي اجتماعي از ديدگاه جامعه‌شناسي به نمايش گذاشته و نشان مي‌دهد كه نه جنبه روش شناختي بلكه جنبه نظريِ فعاليت‌هاي علمي بيانگر ارزش و اعتبار پژوهش‌هاي رياضي در جامعه‌شناسي است. ارزيابي الگوهاي نظري موجود و مدل‌هاي مرتبط با آن‌ها را مي‌توان گامي مهم و كليدي در ارايه رويكردي رياضياتي و واحد براي مطالعه و تحليل رفتار پيچيده سيستم‌هاي اجتماعي با ويژگي‌هاي مشترك دانست. به‌عنوان مثالي عيني از پديده‌هاي اجتماعي نيز به مطالعه فرآيند تشكيل عقايد در يك سيستم‌ اجتماعي مي‌پردازيم.