خوانش انتقادي مجموعه شعر «طفلي به نام شادي» شفيعي كدكني با رويكرد هرمنوتيك ميان‌فرهنگيِ مال، كيمرله و ويمر

در دنيايي كه تعامل و مواجهه با ديگري و بيگانه و هم‌زيستي با وي، واقعيتي انكارناپذير به شمار مي آيد، ارائۀ راهكاري براي اجراي بي‌خطرترين و مسالمت‌آميزترين شيوه‌هاي تعامل و هم‌زيستي منظور نظر تمامي انديشمندان ميان‌فرهنگي با رويكردهاي گوناگونشان محسوب مي‌شود. به باور انديشمندان ميان‌فرهنگي، اين شيوه‌ها از مسيرِ چگونگي فهمِ - خود - از ديگري -مي‌گذرد. اهميتِ شيوه‌هاي تعامل، گفت‌وگو و درك ديگري، گفتمان ميان‌فرهنگي را به شيوه‌اي مبسوط، به مسألۀ فهم از ديدگاه هرمنوتيكِ ميان‌فرهنگي متمركز كرده است. بازتاب رفتارهاي هر فرهنگ نسبت به فرهنگ‌هاي بيگانه، معياري براي تحليل جهان‌بيني فرهنگ‌ها نسبت به يكديگر است كه در زبان، عقايد، آداب و رسوم، قوانين و فرهنگ‌ هر ملت جريان دارد. شعر و هنر را نيز از آن جهت كه بازتابي از حقايق جهانند، مي‌توان منبع مناسبي براي بررسيِ نوع فهم حقيقتِ ذاتِ ديگري در يك فرهنگ و تلقيِ - خود - در رويارويي با فرهنگ بيگانه دانست. در اين پژوهش با بررسي مجموعه شعر « طفلي به نام شادي» شفيعي‌كدكني، نگاه شاعر به ديگري، بيگانه، فهم و درك ديگري و شيوه‌هاي تعامل با آن از منظر هرمنوتيك آنالوژيكِ مال، ديالوگ چند‌سويه‌ي كيمرله و نيز پولي‌لوگ ويمر، مورد مداقه قرار گرفته است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه اهميت حضور، درك هويت، تعامل و هم‌سخنيِ با ديگري ضمن پاسداشت هويت خودي در جامعه‌اي اسلامي و نيز درك تفاوت‌هاي ميان خود و بيگانه، از درون‌مايه‌هاي برجستۀ مجموعه شعرِ «طفلي به نام شادي» و هم‌سو با آرمان‌هاي مدّ نظر انديشمندان هرمنوتيك ميان‌فرهنگي است.