الگوي عشق در اسطوره-آيين ساراي

اسطوره- آيين ساراي يكي از روايت هاي مشهور و مشترك در ميان مردم آذربايجان ( ايران و جمهوري آذربايجان) است. اين اسطوره - آيين روايت عشق دختر و پسري است كه در اثر غيبت عاشق و ظلم خان روستا به خودكشي معشوق مي انجامد. اين اسطوره- آيين در ادبيات و هنر مردم اين مناطق ريشه دوانده و داراي بار ارزشي بالايي در فرهنگ اين منطقه است. نگارندگان در اين پژوهش كه به شيوه ي توصيفي-تحليل محتوا و با رويكرد اسطوره كاوي و بررسي روايت انجام شده است تلاش كرده اند تا الگوي عشق را در اين روايت، بررسي نموده و اصلي ترين ويژگي آن را با بررسي ابعاد گوناگون روايت اسطوره اي و شرايط گفتماني، پيرامتني و فرامتني استخراج نمايند اسطوره كاوي براي شناخت بهتر رمزگان هاي موجود در يك روايت با تاكيد بر روانكاوي و جامعه كاوي در كنار مطالعه متن به مطالعه فرهنگ و گفتمان هاي حاكم مي پردازد. مطابق مطالعات انجام شده براساس نظريه ي رنه ژيرار ،قرباني شدن معشوق در نتيجه ي ميل به تقليد و به دست آوردن دختري كه اغلب مردان روستا خواهان وي هستند، توسط خان روستا، اصلي ترين الگو براي اين روايت شناخته شده است. در اين ماجرا، خودكشي معشوق به عنوان تنها راه حل برون رفت از اين مناقشه در جهت حفظ اصالت، وفاداري و آزادگي يك زن و در عين حال، ممانعت از آسيب ديدن سلامت و امنيت روستا توسط خان است. پس از اين قرباني شدن، قرباني تبديل به يك اسطوره شده است.