مقايسه روش‌هاي پارامتريك و روش امتيازدهي منطقي ترجيحي (LSP) در ارزيابي قابليت و تناسب اراضي براي زراعت‌هاي آبي در منطقه آبيك قزوين

كشاورزان و محصولات كشاورزي با خطرات زيادي از جمله آب‌وهواي نامساعد، آفات، بيماري‌ها و تغيير در قيمت محصولات، قوانين و مقررات مواجه هستند. اولين قدم در مديريت و به‌حداقل‌رساندن بسياري از اين خطرات اغلب انتخاب محصولات مناسب براي مناطق زير كشت است؛ بنابراين، دانستن اينكه آيا اين اراضي براي يك محصول خاص مناسب است يا خير، مي­تواند موفقيت يا شكست استراتژي‌هاي كشاورزي را تعيين كند. ارزيابي چندمعياره (MCE) يكي از روش‌هاي آناليز مكاني است كه مي­تواند به ارزيابي اراضي كمك كند. هدف از اين مطالعه بسط دادن روش‌هاي استاندارد MCE  بر پايه GIS، با استفاده روش امتيازدهي منطقي ترجيحي(LSP)  براي ارزيابي اراضي است تا در كنار بررسي معيارهاي متعدد براي ارزيابي اراضي و انطباق آنها، از تلفيق خصوصيات شيميايي و فيزيكي با مسائل اجتماعي و اقتصادي بتوان به يك ارزيابي اراضي كامل­تر دست‌يافت. در اين تحقيق، به دو روش پارامتريك و امتيازدهي منطقي ترجيحي ارزيابي اراضي انجام شد. منطقه موردمطالعه در محدوده كرج- قزوين، شهرستان آبيك قرار گرفته است. در منطقه 60 خاك رخ حفر، نمونه برداري شد و آزمايش‌هاي مربوطه انجام شد. بررسي درجه تناسب اراضي براي كشاورزي به‌طوري‌كه علاوه بر خصوصيات خاك و اراضي، مسائل اقتصادي و اجتماعي و زيست‌محيطي هم مطرح باشد، براي اين منطقه انجام شد. نقشه‌هاي تناسب اراضي براي هر دو روش پارامتريك و LSP تهيه شد. روش LSP با استفاده از تعداد بيشتري از پارامترها، ارزيابي دقيق‌تري را ارائه داد و 31.25 درصد از اراضي براي كشت گندم، جو، ذرت داراي تناسب عالي بودند. بر اساس روش پارامتريك براي گندم 28%، براي جو 36% و براي ذرت 20% از اراضي براي كشاورزي مناسب بودند.