بررسي كارايي روش‌هاي طبقه‌بندي و شاخص‌هاي طيفي در برآورد سطح زيركشت محصولات زراعي شهرستان شوش

برآورد سطح زيركشت محصول، گامي اساسي در تعيين ميزان توليدات زراعي و لازمه تصميم‌گيري در انجام مبادلات اقتصادي است. سنجش از دور، با داشتن داده‌هاي به‌روز و قابليت آناليز تصاوير ماهواره‌اي با دقتي مناسب و نيز امكان مطالعه در محدوده‌هاي وسيع، ابزاري كليدي در اين قبيل ارزيابي‌ها مي‌باشد. هدف اين پژوهش، ارزيابي كارايي روش‌هاي طبقه‌بندي و شاخص‌هاي طيفي در برآورد سطح زيركشت محصولات زراعي شهرستان شوش در طول دوره رشد است. ابتدا تصاوير OLI ماهواره لندست ۸ با توجه به تقويم زراعي سال ۹۸-۱۳۹۷ و دوره رويشي محصولات غالب منطقه، انتخاب شدند. براي شناسايي و تفكيك محصولات زراعي در رويكرد اول، از روش‌هاي طبقه‌بندي شبكه عصبي مصنوعي و ماشين بردار پشتيبان و در رويكرد دوم، از شاخص NDVI استفاده شد. براي مقايسه نتايج، از آمار سطح زيركشت سازمان جهاد كشاورزي در سال ۱۳۹۸ استفاده شد. براساس نتايج بدست آمده، سطح زيركشت گندم، جو، برنج و ذرت در روش شبكه عصبي مصنوعي، در مقايسه با آمار سازمان جهاد كشاورزي به‌ ترتيب خطاي ۱۱.۷، ۱۲.۱، ۶.۱ و ۶.۷ درصد و در روش ماشين بردار پشتيبان به ‌ترتيب خطاي ۸.۹، ۶.۶، ۴.۲ و ۵.۱ درصد داشته است. اما شاخص NDVI بهترين روش برآورد سطح زيركشت منطقه در مقايسه با آمار سازمان جهاد كشاورزي به ‌ترتيب داراي خطاي ۴.۲، ۱.۲، ۲.۷ و ۱.۵ درصد بوده كه نشان‌دهنده قابليت بالا و دقت شاخص‌هاي طيفي در برآورد سطح زيركشت محصولات زراعي منطقه با توجه به دوره رشد آن‌ها است. لذا پيشنهاد شد تا براي تعيين سطح زيركشت محصولات شهرستان شوش از پياده‌سازي شاخص‌هاي طيفي استفاده شود.