ارزيابي كارايي مصرف آب و عملكرد سيب‌زميني (Solanum tuberosum L.) با فراهمي كود فسفر در شرايط كم‌آبياري و خشك‌كردن جزئي منطقه ريشه

امروزه باتوجه به كمبود منابع آب، توجه بيشتري به استفاده از روش‌هاي كاهش مصرف آب در كشاورزي مي‌شود. اين پژوهش در سال 1395 به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با پنج تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد، روي گياه سيب‌زميني رقم فونتانه، اجرا شد. عوامل مورد بررسي شامل سه سطح آبياري: آبياري كامل (100 درصد ظرفيت زراعي)، كم‌آبياري (70 درصد ظرفيت زراعي)، خشك‌كردن جزئي منطقه ريشه (70 درصد ظرفيت زراعي)، دو زمان اعمال تنش (دو هفته پس از كاشت و 50 درصد گلدهي) و دو سطح كود فسفاته (براساس آزمايش خاك (mg.Kg-125) و افزودن 25 درصد بيشتر از ميزان توصيه‌شده (mg.Kg-131) بودند.در تيمارهاي آبياري يك قسمت از گلدان‌ها دو هفته بعد از كاشت، تحت تنش قرار گرفت و قسمت دوم گلدان‌ها تا شروع گلدهي به‌طور كامل آبياري شدند و در مرحله 50 درصد گلدهي تيمارهاي آبياري روي آن‌ها اعمال شد. با افزايش كود فسفاته از 25 به mg.Kg-131 ميزان زيست‌توده گياه افزايش يافت. تيمار آبياري كامل و خشك‌كردن جزئي منطقه ريشه، به ترتيب 28 و 17.4 درصد افزايش زيست‌توده نشان دادند. در تيمار كم‌آبياري كل دوره رشد و سطح فسفر mg.Kg-131 كمترين كارايي مصرف آب مشاهده شد. كارايي مصرف آب تيمار خشك‌كردن جزئي ريشه از زمان گلدهي و mg.Kg-131 فسفر، با تيمار آبياري كامل در mg.Kg-125 فسفر كارايي مصرف آب مشابه داشتند ولي در اين تيمار عملكرد 28 درصد كاهش يافت درصورتي‌كه در تيمار كم‌آبياري نسبت به تيمار آبياري كامل، كارايي مصرف آب 50 درصد كاهش عملكرد غده در تك بوته نشان داد؛ به‌طور كلي روش خشك‌كردن جزئي ريشه روش‌ مناسب‌تري نسبت روش كم‌آبياري ازنظر صرفه‌جويي در مصرف آب و حفظ عملكرد است.