نقش تلفيقي GIS، RS و ژئوالكتريك در تعيين مناطق مستعد احداث سد زيرزميني (مطالعه موردي: حوزه پشوئيه استان كرمان)

كنترل و استحصال آب با استفاده از سدهاي زيرزميني در مناطق خشك از زمان‌هاي نه چندان دور مورد توجه پژوهشگران و محققين بوده است. در اين تحقيق براي تعيين مناطق مستعد احداث سد زيرزميني با استفاده از بازديدهاي ميداني حوزه آبخيز پشوئيه انتخاب شد. براي برقراري ارتباط ميان معيارهاي تاثيرگذار و صرفه‌جويي در وقت و هزينه از روشي مبتني بر تلفيق نقشه‌ها در سامانه اطلاعات جغرافيايي GIS و RS استفاده شده است. نتايج نشان داد كه حوزه آبخيز پشوئيه مكاني مستعد براي ساخت سد زيرزميني در منطقه كوير لوت به منظور ذخيره آب نيست. با توجه به نتايج سونداژهاي ژئوالكتريك و شواهد صحرايي سنگ كف در محل گزينه پيشنهادي از نوع رس متراكم داراي املاح فراوان مي‌باشد و عمق برخورد به سنگ كف نيز بين حداقل 2.6 متر و حداكثر7.0 متر متغير است. بر روي سنگ بستر يك لايه آبرفت رودخانه‌اي مشتمل بر دو افق آبدار و خشك قرار دارد. همچنين لايه آبرفت رودخانه‌اي شامل توالي لايه‌هايي با دانه‌بندي و نفوذپذيري متفاوت مي‌باشند. چنانچه نتايج برداشت‌ها نشان مي‌دهد مقاومت الكتريكي لايه‌هاي مختلف به ندرت به بيش از 30 اهم بر متر مي‌رسد كه اين امر ناشي از بافت ريز دانه و تراكم بالاي رسوبات و نيز شوري آب مي‌باشد. ضمنا نتايج نشان داد نقش تلفيقي GIS، RS و ژئوالكتريك در تعيين مناطق مستعد احداث سد زيرزميني باعث مي‌شود دقت احداث مكان‌يابي درست احداث سدهاي زير زميني و حتي كشف سفره‌هاي زير زميني بسيار بالاتر رود و به نتايج ارزشمندي دست پيدا كرد.